Download pdf - Textualscholarship.nl

476 Het Wiesbadense handschrift folio 95va-96ra
540
544
548
552
556
560
564
568
572
576
580
alstu moetste al omme gaen
ende inden gasten gode ontfaen.
Du gheredes die spise, du dienes gode,
du oefens di in sine gebode,
maer dijn suster en doet niet el
dan si sit stil ende hevet spel
in dien dat si hoort gods woort.
So wortstu menichwerf gestoort,
om datti dan dinket sijn
haer leven beter dan dat dijn.
So wasset i begheerte in di, |
dattu gherne waers als si.
So dencstu dan in dinen moet:
Mijn suster hevet also goet,
hi waer te rechte wel i dore,
die haer leven niet en core.
Waer om en soude ic niet zijn
ledich als die suster mijn?
Nu waen ic dat mi god oec ware
also na belanc als hi is hare.
Ende ic en crighe nemmer soetheit,
die haer altoos is gereit.
In rechter trouwen ic wil saen
te sinen voeten sitten gaen
ende drinken van den selven nappe
die god haer schencket sonder tappe.
Ic gheve den sinen so dicke drincken;
ic hope dat hi mi oec sal schincken.
Is hi also milde als icken houde,
ic wane hi mi dan node soude
verdriven, hine gave mi sinen wijn
als hi mi siet so dorstich sijn.
So sal ic hebben also goet
alst nu mijn suster doet.
Neen, neen, lieve jonfrouwe mijn,
Als ghi nu dinct, so ne macht niet sijn.
Ghi moet anders des speels beghinnen,
aldus en moegedijt niet gewinnen.
Al diende Jacob om Rachele,
ver Lya viel hem eerst te dele,
want haer vader also woude.
Het was recht, want si was doude;
95vb