Download pdf - Textualscholarship.nl

428
432
436
440
444
448
452
456
460
33 Berijmde dialoog over het schouwende leven 473
Den armen gheven, den dommen raden,
den sieken troosten na dinen staden,
den kerker besoeken, den doden graven,
den hongherigen te spisen, den dorstigen te laven.
Alse ic dese te rechte merke,
dit sijn der aelmoesen werke
ende werken van ontfermicheit,
die inder minnen wortel leit.
Want als ic minen evenkorsten
wesen sie in enighen borsten,
sluut ic jeghen hem mijn herte
ende en jamer mi niet sine smerte
ende en help ic hem niet of ic can,
so seghet die goede sinte Johan:
Qui habuerit substanciam
huius mundi et viderit fratrem
suum necesse habere et clauserit
viscera sua abeo, que non caritas
deo manet in eo?
dat dan in gheens sins in mi
enighe waerighe minne si.
Ende wie dat sonder minne levet,
ic wane hire clene wroegen in hevet
van al sulken leven, dat is i doot |
ende sulke genoechte is droefheit groot.
Noch leget ons sinte Jan voer ogen
een woort daer wi an proeven moghen
of wi int herte of inden zinne
hebben yet der gods minne:
Qui non diligit fratrem suum
quem vidit; deum, quem non videt,
quomodo potest diligere
Die sinen evenkorsten niet
en mint, die hi voer ogen siet,
hoe soude hi gode minnen dan,
die hi niet gesien en can?
Dus mogestu dijn aelmoessen kinnen,
B 441/5 1 Joh. 3:17 456/8, 459/62 1 Joh. 4:20
95rb
V 436 in ... borsten: ‘in nood’; cf. berste: ‘gebrek, behoefte aan iets’ 441/5 Qui habuerit substantiam mundi
et viderit fratrem suum necessitatem habere, et clauserit viscera sua ab eo; quomodo caritas Dei manet
in eo?