Download pdf - Textualscholarship.nl

468 Het Wiesbadense handschrift folio 94ra-94va
240
244
248
252
256
260
264
268
272
276
noch dune salte niet verdagen
van dage te dage, dune salte di keren
haestelike ten dienst ons heren.
Daer om is die haest goet
die men totter biechten doet.
Noch so moet hire wesen bi,
dats dat hi in biechte besceiden si
hoe vele, hoe dicke, in welken steden,
mit wien of waer wise misdeden.
Dit moeten wi sonderlinge al seggen,
sellen wi die sonden nederleggen.
Mit wien die misdaet is gesciet, |
des en moetstu wroegen niet,
noch spreken mit gelike so bi
dat men moghe weten wie hi si;
en si dijn vader of dijn moeder,
dijn kint of suster of broeder,
om dat die sonde groter ware,
so moetstuse nomen openbare.
Anders en saltu niement nomen
noch in dijnre biechten domen.
Oec sal dine biechte sijn geheel.
Dune selte niet spreken nu i deel
ende i deel ter ander tijt.
Maer keer algader dinen vlijt,
dattu sprekes alte male
dattu wetes, so biechstu wale.
Dat vinden wi in des propheten
Jheremias boec geheten:
Effundi aquam cor tuum in
conspectu domini.
Du salte, seiti overluut,
dijn herte als water ghieten uut;
dats dattu voer ons heren oghen
dijn herte salte altegader toghen.
Es dat water uutgegoten,
sone blivet int vat besloten
noch verwe, roke noch die smake.
B 268/9, 270/3 Klaagl. 2:19
94rb
V 251 wroegen: ‘openbaar maken, verraden’ 268/9 effunde sicut aquam cor tuum ante conspectum Domini