Download pdf - Textualscholarship.nl

442 Het Wiesbadense handschrift folio 88ra-88va
2744
2748
2752
2756
2760
2764
2768
2772
2776
2780
ghe glorie, navolghende den exemple der menscheit ons heeren Jhesu
Cristi, ende si toonen den glanstren harer verdienten alse in dien biden
opganc der sonnen. Want si verwachten, wetende dat si als een sonne
inder claerheit haers vaders sullen mede regneren in Cristo, haren coninc,
dien si nu sijn medelidende in desen levene.
Die elfte jacinctus. Ende wort ghevonden in Moerlant ende is gheluvaer,
ende es seere goet noch hine es te licht no te duuster, maer in
eenre maticheit licht hi uut beiden ende trect sachtelike enighe suverde
bloeme. Dese en licht altoos niet ghelijc, want hi verwandelt hem na
den aenschine des hemels: wanneer die hemel claer ende suver es, so es
hi doorscinich ende bequame, ende alse die hemel duuster es, so verdort
hi ende vergaet vanden aenghesichte der oghen. Ende hi betekent
die sielen die altoos hem hebben ghegheven der hemelscher aenghedachten,
ende sijn ghenakende den enghelschen leven ende wandelin -
ghe, also vele als sterflike menschen moghelic es. Welken noot es met
alder hoeden der besceidenheit hare herten te verwarene, op dat si niet
overmids al te grote subtijlheit der sinne te hoghe en[de] soeken ende
hem onderwinden te sterke dinghe te ondervindene – want het es die
glorie ons heeren te helene dat | woort, dat es vroedelike van god ende
mensce Cristo te ondersoekene – oft anderwerven die traecheit in donkeren
wedervallende toten selven beghinsele des gheloven ende ten elementen
des beghinsels der sermoene gods, maer dat si den conincliken
wech ane die rechter side houden ende an die luchter side over mids den
wapene der gherechticheit voortgaen, ende verwandelende naden aensichte
des hemels hare aensichte, ende haren aenscouwere seggende: Wi
sijn altoos sober. Alse dat si moghen spreken waneer dat jacinctus bevanghen
es metten evele: En si niet ververret in ons, want wi en
hebben ons niet gheoordeelt te wetene onder u dan Jhesum Cristum
ende dien ghecruust, ende als die claerheit op hem schijnt spreken mo -
ghen: Wijsheit spreken wi onder den volcomene. Ende hier bi sijn bediet
die hemelsche oefeninghe der godliker leerare ten ho ghen.
Die twalefte amatistis. Ametistis es purpurvaer, ghemenct met violette
verwe, ende uutstort sachtelike wat vlamme alse wit, purpurvare
ende wat vierich, maer schijnt ghelijc den roden wine. Die purperighe
chierheit bediet die abite des hemelschen rijcs, ende die rosen verwe
ende violetten die ootmoedighe scamelheit ende suverheit ende die
dierbare doot der helighen, welker ghedachten altoos inden oversten
88rb
B 2746/7 cf. Mat. 13:43 2758/9 cf. Spreuk. 4:23 2760/1 cf. Sir. 3:22(21) 2761/2 Spreuk. 25:2 2764
cf. Hebr. 5:12 2766/7 2 Kor. 6:7 2768/9 2 Kor. 5:13 2770 2 Kor. 6:12 2770/2 cf. 1 Kor. 2:2
2773 1 Kor. 2:6
K 2770 nevele; cf. Gryson, 555, r. 322: nubilo