Download pdf - Textualscholarship.nl

332 Het Wiesbadense handschrift folio 55rb-55va
568
572
576
580
584
588
592
596
dats een niet, vorwaer gheseidet.
Biden niete neme ic sonde,
di bi vrien wil, uut smenschen gronde,
jeghens wille heeft misdaen.
Wat sculde sal god daer in ontfaen?
Gheen scult en es hem te gheven,
maer hi ghehenct ons dat wi leven
in zonden, die nie gheen dede.
Danc hebbe sijn goedertierenhede;
ende alse die mensche uut zonden gheit,
die godlike ontfermicheit,
*si es* alle tijt bereet tontfaen;
doch waert beter zonde gelaen.
Quod factum est in ipso, vita erat.
Dat in hem gemaect si, wet dat,
dat was een ghewarich leven;
want die menscheit onghegheven
menscheit an Marien nam.
Vleesch ende bloet niet en quam
vander substancien der godheit,
maer god met ziere mogentheit
nam menscheit ane Maria.
Via, veritas et vita
ego sum, heeft hi ghescreven,
dus es hi een geweldich bleven,
vleesch in bloede, in god gemaect. |
Dus werdt een name wel geraect,
god ende mensche in Cristus
regneerde in sijns vader huus.
Et vita erat lux hominum,
die niet en gaen die weghe crum.
Dat leven was des menschen licht,
want gheen mensche den andren mocht
reine gedwaen van zinen zonden.
B 579, 580/1 Joh.1:3-4 588/9 Joh. 14:6 595 Joh. 1:4
K 577 hs. sies
55va
V 579 De interpunctie van deze regel is gebaseerd op de manier waarop de zin in het Middelnederlands
werd begrepen. De moderne interpunctie is anders: et sine ipso factum est nihil, quod factum est; 4 in ipso
vita erat… (Nova Vulgata).