Download pdf - Textualscholarship.nl

456
460
464
468
472
476
480
484
488
492
12 Augustijnken, Expositie op het Sint-Jansevangelie 329
Adamme den mensche gaf een ghebod,
ende niet meer, waer hijt omme dede,
daer was grote redene mede.
Hy was so rouwijch vanden eenen
dat hi brac met bittren weenen
ende met penitencien groot;
al sijn leven tot in zire doot
was hi ghehoorsam gode.
Hadde hi ghebroken die gebode, |
hi hadde so groten rouwe ghenomen;
hi waer in mestroostene comen
ende hi en hadde met zinen live
gheen vrucht gewonnen ane den wive.
Ooc waest onse zalichede
dat Adam brac ende misdede;
wij en hadden inden paradise
anders *met des* booms rise
ons ghecleedet beestelijc;
wij en hadden hemelrijc
nemmermeer ghecrighen moghen.
Adaems rouwe dede van hogen
des vader sone comen neder
ende menscheit aennemen zeder,
die ons tghelove heeft ghelaten.
Adaems zonde quam ons te baten:
hi dede ons comen caritas,
dats minne, die in gode was;
hi dede ons comen die waerheit,
die ons vryede van eyghenheit,
daer ons die viant hadde in
overmids sondegher sin;
hi dede ons comen die wijsheit,
die ons tghelove der zalicheit
hier neder maecte wel bekint
inden heilighen sacrament.
Dus suldi weten dat Cristus was
wijheit, waerheit ende caritas;
die werde god ende mensche,
hi quam ons tot allen wensche.
K 472 hs. niet dan; cf. Blommaert, vs. 476: met des
V 472 rise (rijs): ‘tak’; booms rise: vermoedelijk tak van de vijgeboom; cf. Gen. 3:7
54vb