Download pdf - Textualscholarship.nl

312
316
320
324
328
332
336
340
344
12 Augustijnken, Expositie op het Sint-Jansevangelie 325
al hebben si twoort niet in monde,
si hebben dwoort in herten gronde,
ende wisen dat bescheidelijc,
ghelijc der tongen met worden rijc.
Die ooc ghec sijn gheboren,
die en laet god niet verloren.
Daer doet hi recht ende ghenade,
want si connen gewinnen spade
met haerre ghecheit hemelrijc.
Ooc waert wel onredenlijc
dat si moesten ter hellen pijn,
die arch in doochden onwetende zijn.
Dan comt die goedertierenheit
goods metter ontfermicheit.
Ende bidt goods gherechtichede,
behouden zijnre mogenthede,
dat hi sijn ordeel niet en rise
over die menschen zonder wise;
want daer in mindren mocht zijn eere.
Daer geoorlooft die grote heere
dat die lieden zonder wise
rusten zelen inden paradyse;
niet om verdiente van haren daden,
maer door die vaderlike ghenaden,
dat hi alle creaturen sciep
ende heeftse al zine kindre lief.
Nu so willen wi voort beghinnen
dat die mensche heeft v sinnen:
horen, rieken, smaken, tasten
ende zien van ogen. Desen gasten
heeft ons god ghesendt toe,
omdat hi zach dat wie ende hoe
die engle in so corten stonden |
in weldoene bleven ende in sonden.
Doen sciep hi Adame ende dwijf,
redelijc ziele, wassende lijf,
V 312 worden: spellingvariant van znw. woorden 334 al: ‘als’; assimilatie van de s van als met de z van
zine lief: de rijmdwang suggereert dat hier oorspronkelijk liep/lieb stond; niet onvoorstelbaar, gezien de
neiging tot ‘Duitse kleuring’ (zie Inleiding, p. 84).
P 312 worden: verbeterd uit vrouden; vr is veranderd in w, u is geëxpungeerd en erboven is een r geschreven.
54ra