Download pdf - Textualscholarship.nl

324 Het Wiesbadense handschrift folio 53va-54ra
272
276
280
284
288
292
296
300
304
308
caritas noch godlike eere
en ghecreghen wi nemmermeere.
Soude ons dan ghebreken wille,
so mochten wi spreken lude ende stille:
god heeft ons ghemaect eyghijn,
want sonder wille moeten wi sijn;
wien mochten meer no min verhalen
dan nader naturen dwalen,
alse een vee dat volget naer
sire naturen hier ende daer,
sonder wille van wederstaen.
Het dunct hem allen wel gedaen
wat der naturen scaemte doet;
sijn wille en es quaet no goet.
Souden wi consciencien derven,
so mochten wi spreken na ons sterven:
Hadden wij doch ghehad van gode
in onser zielen enen bode,
die ons hadde ghecondicht
die weghe daer men in sondicht,
wi hadden der zonden wel ontboren.
God die ons node laet verloren
heeft ons den bode bighespiset,
consciencie, die ons wiset
die weghe daer men in mesdoet;
die de sonden scuwen, die zijn vroet.
hadden wi dan gheen woort ghehadt
in herten of in tongen blat,
so hadden wi namaels geseit
toter godliker ontfermicheit:
Hadden wi woort in ons ghehadt, |
wij hadden u dicken in alder stat
anegheroepen ende ghebeden,
door dine grote ontfermicheden
dattu ons hads vergheven zonden;
want wi dat woort niet en conden
es al tghebreke an dich belanc.
Nu moet god des hebben danc;
hi heeft ons allen twoort ghegheven.
Ja, stomme die in haer leven,
53vb
V 273 eyghijn (eigen): ‘onderworpen, horig’ 291 bighespiset: ‘verschaft’; cf. bispisen: ‘iemand van iets
voorzien’, in MNW alleen op deze plaats geattesteerd. 296 tongen blat (tongeblat): ‘tong’