Download pdf - Textualscholarship.nl

322 Het Wiesbadense handschrift folio 53ra-53va
200
204
208
212
216
220
224
228
232
of eenighe pine van misdaden.
Maer of god zine ghenaden
ane die engle yet wil stellen,
in hemelrike of inder hellen,
des en weet ic groot no cleen,
maer onse gelove spreket: neen.
Doen die godheit ane ghesach
dat niet ane dese twee ghelach
gheselscap, als hem toebehoorde,
doen sciep hi met zinen woorde
den mensche drievuldich, enich, vri,
ghelijc dat hi zelve zi.
Want engle, duvele zelve eyghen sijn
den eenen vroude, den andren pijn.
Nu es die mensche thusschen beiden,
drievuldich, eengaer, onghescheiden;
siele, lichame ende sin
es een mensche meer no min.
Memorie, wil, verstantenes, |
in onser zielen verborghen es.
Aristoteles spreket noch,
int leven zijn drie zielen doch.
Dus leeft die mensche met alle drien,
can hi hem selven wel besien.
Hi scrijft aldus in Anima:
Vegetativa, sensitiva,
in anima racionali.
Hier neemt hi drie zielen by.
Vegetativa wast hier uut
sonder gevoelen als boeme ende cruut,
gheen redene houdt si min no mee.
*Sensitiva wast int vee,
die gevoelt in vleesche ende in bloede,
doch sijn si buten allen vroede;
ghelove noch wet in hem en steit,
hier omme David heeft gheseit:
K 223 hs. in; cf. Blommaert, vs. 221: inde (‘vervolgens’) 228 hs. Sensitam
53rb
V 212 eengaer: variant van eengader 221 Bedoeld is De anima van Aristoteles. 223 Correct zou zijn
anima rationalis, maar beide tekstgetuigen hebben anima rationali; cf. vs. 240.
P 212 drievuldich: hs. drieul’dich