Download pdf - Textualscholarship.nl

294 Het Wiesbadense handschrift folio 46ra-46va
88
92
96
100
104
108
112
116
contrarie sijn in enigen puinten ende daer met crighe bi bliven, ende
die gheschilt maken ende contrarie sijn der eenicheit der heiliger kerken;
ende die ghene die hem onderwinden van toveren, dats te seggene
die met haren woerden of met werken ghelove hebben enige dingen
te volbringene die boven natuere diere woerde ofte dier werken sijn,
jeghen gods ghebot; ende de ghene die aenroepen den viant om yet te
wetene, te ghecrighene of te behoudene van hem; ende de ghene die
haer spot ofte sceren maken, of met woerden of met werken, heimelijc
of openbaer; bi de ghene die niet en gheloven dat ons heere god niet en
regeert alle dinc in hemelrike ende in eerdrike gerechtelec ende met sinen
vrien eigenen wille, maer alleene natuere ofte avontuere, ofte dat
alle dinghen comen bi noetsaken, als ofte also sijn ende ghescien moeste
also si sijn ende ghescien, ende die gheloven dat hi sal behouden die
quade ghelijc den goeden; ende die ghene die seggen ofte gheloven dat
niet en doech datmen goet doet of quaet, na dat god wel weet wie behouden
sal sijn ofte verdoemt, | ende dat alle dinc comt met noetsake
ende niet en mach anders sijn toe comen. Alsulke dolinge ende onghelovicheden
sijn sonder ghetal, de welke comen bi hoverdicheden sonder
verstannisse, overmids dat een mensce meer waent verstaen dan hi
doet; ofte bi sotten ghepense of bi sottere onghestadicheit, of bi alte
groter vleeschelicheit ende quade ghenoechte des vleesch, de welke
niet en laten gheloven gheestelike ende godlike dingen.
Quartum capitulum
Uute dien dan dat onse heere god ons heeft so werdichlike ghescepen
boven andre beesten ende creatueren na sine ghelikenisse – ons ghevende
memorie, verstannisse ende wille om hem te bekennene, te minnene
ende te dienene – ende daer na heeft ons so dierbaerlic verlost,
meer om ons lidende dan wi souden willen liden om ons selven, so eest
wel redene dat wi hem dienen gheheellichlic ghelijc ghetrouwe ondersaten
haren oversten heere, ghelijc natuerlike kinderen haren ghewareghen
ende gherechtegen vaderen, ende als knechte die verlost sijn
van herden swaren kerkere ende vander doet van haren goedertieren
verlossere. Ende sonder twifel: doen wi aldus, hi sal ons gheven bli scap
ende glorie meer dan herte soude moghen ghepensen ende ghewenscen.
Ende sijn wi hier af in ghebreke dat wi dit niet en doen, wi sul-
46rb
K 107 De afkorting voor deze eerste formele hoofdstukaanduiding staat in de buitenmarge. Boven de Romeinse
‘vier’ staat een superscript atje; er zou dus quarta staan, maar dat heeft hier geen zin. Het woord
capitulum is afgekort als .Ca. met een superscripte m.
V 85 crighe (crijch): ‘halsstarrigheid’