Download pdf - Textualscholarship.nl

204 Het Wiesbadense handschrift folio 21ra-21va
1812
1816
1820
1824
1828
1832
1836
1840
1844
Van den viii salicheden sonderlinge. Van omoedicheden
Oetmoedichede es, also sente Augustijn seit, eene ghewillighe nederheit
van herten van aenscouwene van haer selves condicien. Oetmoedicheit
es behoedinge van allen doegden, ende daer bi es dese omoedicheit
ghecompereert biden bome die gheladen staet met vruchten.
Want ghelijc dat die boem so hi bat gheladen es met vruchten, so hi
sine telgre meer neder laet helden ter erden waert, also ghelijc es die
goede mensce: so hi bet gheladen es met vruchten van doegden, so hi
bat sculdich es hem selven neder te rekenen ende cleene. Ende hi es
sculdich op die eerde te siene, dats op die broescheit van sinen vleesce,
ende hi en es niet sculdich om te siene om den lof no om den prijs van
creatueren te soekene in sine dogeden, maer hi es hem sculdich altoes
te deckene metten scilde van oetmoedicheden.
Vijf saken sijn die den mensce beroeren dat hi hem wel sculdech es
te veroetmoedeghene. Eerst als hi aenscouwet ende merct de dingen
die boven hem sijn, anderwerf als hi merct die dingen die in hem sijn,
derdewerf als hi merct de dinghen die bi hem sijn, vierdewerf als hi
merct die dingen die jeghen hem sijn, ende vijftewerf als hi merct de
dingen die onder hem sijn.
Want wille wi merken die dinc die boven ons es, dats god, hi es wel
sake dat wi ons sculdich sijn te veroetmoedeghene, want hi ons ghemaect
heeft ende vermaect, also int beghinsel van desen boeke staet
gheseit. Maer waer omme dat wi gode sculdich sijn te ontsiene ende
oec vore hem te veroetmoedegene, daer toe mogen oec sijn drie redenen.
Eerst bider redenen dat wi sine moghenthede niet en sullen mogen
ontliden, anderwerf bi dat wi siere wijsheit niet en selen mogen
ontscuilen, ende derdewerf bi dat wi siere gherechtichede, al wilden
wi, niet en sullen moghen breken.
Willen wi oec anderwerf merken | die dingen die in ons sijn, dats
ons selven in alle manieren, wi vinden in ons oec sake van ons te veroetmoedegene.
Want willen wi ons selven wel kennen ende merken,
wi sullen vinden, also sente Bernaerd seit, dat wi in ons beghinsel sijn
i vul saet, in onse middewaert i sac van vulheden, ende in onsen einde
i spise vanden wormen. Willen wi ons selven merken, wi sullen vinden
dat wi sijn sonders of gherechtich. Vinden wi ons selven sonders, so
siwi ons wel sculdich te veroetmoedegen, want in also vele als wi sonders
sijn, so siwi ergher dan i hont of i padde, want wi sijn ghevallen
21rb
V 1832 int beghinsel van desen boeke: cf. de hoofdstukken Dits hoe god den mensce ghemint heeft (28) en
Hoe god den mensche ghemint heeft (60)