Download pdf - Textualscholarship.nl

174 Het Wiesbadense handschrift folio 11va-12ra
1072
1076
1080
1084
1088
1092
1096
1100
1104
vallen es, of bi siene of bi horene, of bi eenich vanden anderen zinnen;
ende van allen anderen zonden also verre als hire hem in besculdicht kent
ende bedenken mach. So wanneer die mensce sine biechte met nerenste
aldus meent te sprekene, so es die mont van dien priester ghesloten, dat
hi dat niet en mach gheven te kennen in gheenre manieren. Die dore vanden
paradise es ondaen entie dore vander hellen es den mensce vore -
ghesloten, noch die viant en mach den mensce nemmermeer wroegen
vore dat ansichte gods van dien zonden, entie peine entie scult daer hi
in ghevallen was in de hande des viants uter hellen mids der hoetzonde
die eewich was, die wort hem mids der biechten verwandelt in titeliker
ende in verganckeliker penitencien.
Die viant belet den mensce dat hi sine biechte niet en sprect daer hi
mach, ende in iiii manieren so wordt die biechte verlet ende ver -
traecht.
Ierst bi dien dat die mensce hoept lange te levene, ende peist in hem
selven: Ic come wel tilec genoech mijn leven te beterne; ic ben jonc, ic
mochte noch vele penitencien doen, daer toe comic noch tilec ghenoech
alsic al gheleeft sal hebben. Dese en peist niet dat hi onseker es
vanden daghe van morgen te ontbeidene.
Dander es wanhope dat sine misdade sijn so groet, dat hi penst datse
hem god niet soude willen vergheven. Dese en penst niet dat gods
ontfer|michede gaet boven siere gherechticheit.
Terde es dat hi ducht die grote penitencie die hem die priester setten
zoude. Dese en penst niet dat alle die penitencien die de mensce
soude moghen doen, ne souden niet mogen *verblusscen die zonden,
daet niet die ontfermicheit gods alleene, die in alle manieren soect ane
den mensce hoe hi sijns ontfermen moghe ende presenteert den men -
sce altoes ghereet tontfane.
Dat vierde es scamenisse die zonden te belyene. Ende peist: dese
priester houdt mi over enen goeden mensce, hoe soudic hem dese scamelike
zonden belyen? Nemmermeer en hilde hi mi over goet. Dese
en penst niet om i woert dat i leerare seit: Dat ic in biechten weet, dat
weetic min dan dat ic niet en weet. Oec die priester es dien mensce die
sine biechte tote hem sprect sculdich meer te minnene dan eenen anderen,
want hi seget hem in heimelicheden ende in biechten, hi en seit
sinen vader niet; ende oec om dat hi es in gracien, daer hi teerst niet in
en was, want elc es sculdich te minnene die in gracien es.
11vb
K 1092 boven] W, allen sinen ghewerken ende boven add. B G 1479 1095 verblusschen] B G, verblijsscen
W, var. 1479
P 1095 verblusscen: de ij verbeterd uit u.