Download pdf - Textualscholarship.nl

172 Het Wiesbadense handschrift folio 10vb-11va
1000
1004
1008
1012
1016
1020
1024
1028
1032
achtege, bittere berouwenisse vander herten verdrijft die zonden, ghelijc
dat alle sonden spruiten uten quaden wille vander herten.
Van biechten
Na deser bitter berouwenissen van herten so es den mensce noet dat hi
die zonden daer hi hem selven vint in besculdicht, belie warachtelike
metter mont den vicarijs enten ghenen die de stede houdt van gode in
eerderike, ende dat hi hem selven van dien sonden wroeghe. Want god
es al gherechtich, ende ghelijc dat hi gheen goet en laet ongeloent | hoe
cleine dat es, also uut siere gherechtichhede so en machi geen quaet laten
onghewroken. Ende hier bi, god, die alle menschen behouden wille
in also velen als in hem es op dat die mensce selve wille, die heeft dat
den mensce ghegeven, op dat hi dat quaet entie zonden die in hem sijn
kent ende met berouwenissen daer af hem selven wroecht in sine
biechte ende dat op hem selven wrect met penitencien die hem die
priester set, dat hine selve nemmermeer wroegen en sal no die zonden
nemmermeer aen hem wreken sal.
Die wel ende werdelijc sine biechte spreken sal, hi moet hebben vii
poenten. Eerst hi es sculdich te sine haestich ende staphans die zonden
gedaen te lopene ten medicijn, dats ten priester, ende niet lange te beidene.
Want beidt hi dat hi voerder en mach ende tote hi in groter siec -
heden es, het scijnt dat hi sine biechte sprect sijns ondankens, ghelijc
dat die dief doet die niet liden en wille, sonder als men seere pijnt.
Dusdanege liede en laten die zonden niet, maer die sonden laten hem
lieden, want mochten si langer leven of ghesont sijn ende ten zonden
dogen, si en soudense niet laten.
Dander es dat hi sculdich es te sine oetmoedich ende hem te scamen
in hem selven dat hi de zonden ghedaen heeft, maer om die scamenisse
sine zonden niet te laten te belyene. Want also sente Augustijn seit,
scamen es een groot deel vander penitencien diemen vore die zonden
soude moeten doen.
Terde es dat hi sculdich es vore ogen te hebbene sine zonden claerlike
ende onbedectelike, ende alle die punten daer si ute spruitende
sijn, daer die sonden bi verswaert sijn.
Tvierde es dat hi sculdich es warachtelike de zonden te belyene ende
niet te liegene, no hem selven daer in te ontsculdeghene; maer also sijn
mont sprect, dat hijt also meene metter herten, ende dat hi emmer hebbe
den wille die zonde niet meer te doene. Dat hi niet en | si ghelijc den
11ra
11rb
K 998 vander herten – zonden] W, es alleene boete jeghen de sonden Want god vergheift den sondare alleen
ute berauwenessen vander herten B G 1479
V 1017 dat: ‘totdat’