Ut de 2 Doarpen April 2013

Ut de 2 Doarpen April 2013
Op in sneon, ein augustus ferline jier, waard
ik skille troch Jikke ten Hoeve út Aldtsjerk.
Der wienen by har in nêst mei swellen op de
hikkepeal set wurden wat hja hjir mei oan
moast en as ik ek ris sjen woe. Dat ik op de
fyts der hinne.
Wat bliek no? Der wie in nêst mei trije jonge
swellen fan in wytgatsje (huiszwaluw) by de
buorlju fan de gevel fallen.
It hie der al in skoftsje lein mei sa no en dan
in bui der oer hinne, dat de âlders wienen der
al net mear by. Der moast wat barre oars
gienen de trije jongen dea. Ik sels woe de
froulju der thús ek net mei opskypje en Jikke
har buorlju hawwe beide wurk, dat dy kinne
net de hiele dei om de jongen tinke.
Jikke woe der sels wol op passe, hja hie noch
de measte tiid en hie der ek wol niget oan om
de ferantwurding op harren te nimmen. It
memme ynstinkt kaam wer boppe.
Sa no en dan kaam ik ris te sjen of skille har
hoe it gie. De earste nacht wie it slimste, de
fûgels wienen sa kâld west dat Jikke hie se
mar mei op bêd naam en sels net in each
tichtdien.
Fan kunde, mei tamme fûgeltsjes, hie hja wat
opfok foer foar jonge tropyske fûgels krigen,
de swellen waaksen by de klippen op. Mei
ferbjustering seach hja de swellen feroarjen
Natoer: Trije Swellen
Pyt van de Polder
en fûn it moai om te dwaan. Jikke hie in
doaske makke mei in iepening as in
swellenêst en wat sêfte doekjes der yn sadat
se waarm en yn de smoute sitte koenen. Alle
trije moai op de rigele yn de iepening, in
pracht gesicht.
Mar dan komt ek it momint dat der flean
meneuvels dien wurde en dêr is in húskeamer
net sa geskikt foar. Nei in lytse wike moast
der in beslút naam wurde wat der mei de
fûgels barren gie. By Klaske oan de Klaas
Douweswei wienen noch altyd boereswellen
harren jongen oan it fuorjen. Soenen se yn
san nêst set wurde kinne, sadat dy swellen se
meifuorje? En as it net slagget binne se dea
of se wurde der útwipt troch mem boereswel!
Dan soe alle wurk foar neat west hawwe.
Wy hawwe keazen foar it wisse en it beslút
naam om de swellen nei de Fûgelhelling te
bringen. Dêr binne hja der op klear en der
sille grif mear wêze sadat se mei-elkoar los
litten wurde kinne. Sterk genôch om harren
reis nei it súden te meitsjen. It waard al krap
foar de fûgels om noch op tiid die kant út te
gean.
Dat sadwaande setten Jikke en ik op sneon 1
septimber ôf nei Oerterp om de trije swellen ôf
te leverjen. Hja woe graach mei om te sjen of
de fûgels wol goed te plak kamen.
Mei in foldien gefoel riden wy
wer nei Aldtsjerk. Jikke fûn it hiel
moai om dit dien te hawwen, it
wie wol ynspannend, foaral yn it
begjin. Ik wie bliid dat hja it
dwaan woe.
As der wat fan te loane kaam is
nei it loslitten witte jo dôchs nea.
Doe’t ik in wike letter wer by de
Fûgelhelling kaam mei in net al
te sterke jonge goudûle (kerkuil),
sieten de trije swellen fan Jikke
noch moai yn harren koaike mei
noch mear soartgenoaten. Sels
hiele lytse jonkjes dy’t noch folle
letter út it aai kaam binne
waarden noch grut brocht om de
grutte reis te meitsjen.
It doart net lang mear, dan kinne
wy se wer fleanen sjen en sykje
se harren plakken by de húzen
wer op.
Ut de 2 Doarpen 14 Mûnein/Readtsjerk