€ 5,- - Gemeente Schiedam
€ 5,- - Gemeente Schiedam
€ 5,- - Gemeente Schiedam
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
achter de voormalige diaconie aan de Nieuwstraat hun<br />
Zoldertheater In de Teerstoof konden stichten. Hij was<br />
het ook die samen met de directeur van de Hollandse<br />
Algemene Verzekeringsbank (HAV-bank) de beroemde<br />
en bevriende architect Jaap Bakema wist te inspireren<br />
tot de bouw van de Opstandingskerk.<br />
Met Bakema hadden Ida en Piet Sanders overigens al<br />
veel langer contact. Zelf zoon van een architect had<br />
en heeft de architectuur Sanders grote belangstelling.<br />
Al in zijn Amsterdamse tijd was hij bevriend met<br />
de vooraanstaande architect Koen Limperg. Deze<br />
onderscheidde zich door zijn functionalisme en de<br />
betrokken wijze waarop hij een aandeel leverde<br />
aan het ‘Nieuwe Bouwen’. In zijn ontwerpen liet<br />
hij zich leiden door zijn uitgesproken moderne<br />
ideeën over standaardisatie en efficientie, akoestiek<br />
en toepassing van isolatie. Limperg was lid van<br />
7 Musis<br />
de architectuurbeweging ‘De Acht’ die een zwaar<br />
stempel zou drukken op de ontwikkeling van de<br />
wederopbouwarchitectuur en stedenbouw van na de<br />
Tweede Wereldoorlog. In de oorlog werd Limperg een<br />
actief lid van de verzetsgroep rond Gerrit van der Veen<br />
en Willem Arondeus en werd, gearresteerd in 1943, na<br />
zware mishandelingen uiteindelijk in juli van dat jaar<br />
gefusilleerd. Het toiletmeubel dat Limperg speciaal<br />
voor Ida Sanders had ontworpen heeft zij tot het laatst<br />
gebruikt.<br />
Architectuur<br />
De belangstelling voor architectuur die Sanders al<br />
voor de Tweede Wereldoorlog in contact bracht met<br />
‘De Acht’, kreeg na de oorlog een vervolg toen deze<br />
architectuurstroming in de wederopbouw zich met de<br />
‘definities voor een nieuw Nederland’ onderscheidde.<br />
Uit die tijd dateert het contact met Jaap Bakema, in<br />
1950 de bedenker van het revolutionaire concept<br />
voor bebouwing van de Lijnbaan. Bakema vereerde<br />
<strong>Schiedam</strong> in de Opstandingskerk met één van de<br />
mooiste voorbeelden van het ‘brutalisme’ – het bouwen<br />
met ruwe, ongepolijste materialen - in Nederland.<br />
In recente uitgaven van Musis is uitgebreid stil gestaan<br />
bij de schenkingen van kunst in de openbare ruimte<br />
en het indrukwekkende ontwerp voor het auditorium<br />
en crematorium Beukenhof dat wacht op realisering<br />
en waarvan de maquettes tot die tijd topstukken<br />
zijn in de modellenverzameling van het Nederlands<br />
Architectuur instituut in Rotterdam. Eén van de eerste<br />
grote sculpturen die door Sanders’ toedoen een plaats<br />
in <strong>Schiedam</strong> hebben, is het kinetische kunstwerk van<br />
George Rickey in de grote vijver van het Beatrixpark.<br />
Terzijde daarvan staat een stenen sculptuur van Rickeys<br />
zoon Philip. Een tweede schenking betrof het kunstwerk<br />
van Lon Pennock in de Plantage, gevolgd door de<br />
messing fontein ‘Was er water’ van Marc Ruijgrok<br />
en de leeuwen van Tom Claassen in het Julianapark.<br />
Sanders; ‘Eigenlijk wilde Claassen het laten bij de<br />
beelden van de grote leeuwen, maar liet zich door<br />
Ida overhalen om er nog een kleintje bij te doen, een<br />
welpje, dat momenteel een blinkend speelobject is voor<br />
de kinderen in het park. Een laatste schenking is de gele<br />
vaas van Albert Verkade die daarmee zo’n sterk accent<br />
aanbracht dat het mooie stadspark feitelijk vraagt om<br />
een verdere toekomst als beeldentuin.<br />
De tentoonstelling in het Stedelijk Museum geeft<br />
tientallen verwijzingen naar de vele schenkingen die<br />
het echtpaar Sanders aan de Nederlandse samenleving<br />
en met name de musea hebben gedaan. Hun leven met<br />
kunst wilden ze maar al te graag met anderen delen.<br />
Het steunen en uitdragen van de cultuur heeft daarbij<br />
altijd voorop gestaan. In het tentoonstellingsontwerp<br />
is Diana Wind van het gegeven uitgegaan dat de<br />
eigen collectie van Ida en Piet Sanders, die zoveel<br />
verwijzingen naar schenkingen en stromingen<br />
bevat, juist gepresenteerd moest worden vanuit de<br />
intimiteit die een persoonlijk collectie eigen is. Een<br />
wonderschone tentoonstelling is daarvan het resultaat.<br />
Karel Appel, Moeder en kind, 1951, olieverf en krijt op gips,<br />
collectie Piet en Ida Sanders, foto: Christie’s Amsterdam B.V.