klop006nede08_01.pdf

VERWACHTINGEN. 95
nen in den lande met de onderscheidene portefeuilles belast,
en onder hen waren sommigen twee, anderen drie en enkelen
zelfs viermaal benoemd, zoodat de Staatscourant niet minder
dan 8o verschillende benoemingen aan de regeeringstafel vermeld
had. Inderdaad werd het hoog tijd, dat het partijgeharrewar
een einde nam en men de Regeering eindelijk eens
rustig liet voort arbeiden ; nauwelijks toch hadden vele bewindslieden
den tijd gehad, om de kracht van hun leidend beginsel
in daden om- te zetten. De Liberalen vleiden zich, dat Thorbecke
er nu in geslaagd zou zijn om een Kabinet te vormen,
waaraan niet de zoo noodige homogeniteit ontbrak en dat zich
niet andermaal door verdeeldheid in eigen boezem een spoedigen
val zou , voorbereiden. Vooral nu de meederheid der
Kamer op de hand van den premier was, vleide men zich,
dat de taken in de Kamer vlugger van de hand zouden gaan,
en dat te meer, toen straks de periodieke verkiezing in Juni
weder de liberale partij ten goede kwamen. Ofschoon Groen
en te Leiden en te Zwolle in herstemming kwam, werd hij,
dank zij den steun, welke de Katholieken aan den liberalen
kandidaat boden, niet herkozen ; daarentegen trad hij in de
plaats van zijn geestver want Mackay, na diens benoeming, als
vertegenwoordiger voor Arnhem op, zoodat andermaal Thorbecke
tegenover zijn ouden tegenstander kwam te staan. In
's Gravenhage werd, mede door de hulp der Roomschen, Mr.
Kappeijne van de Copello tot lid der Kamer gekozen.
Ongetwijfeld had een Kabinet, met een man als Thorbecke
aan het hoofd, veel voor. Hij was een man van uitnemende
talenten, hoog geacht zelfs bij den tegenstander, en
wist met vaste hand het scheepke der Regeering, tusschen de
klippen door, naar buiten te brengen. Niet slechts de Liberalen
dweepten met hem, maar ook de Katholieken konden
maar niet vergeten, dat hij hen in de dagen van 1853 zoo zeer
aan zich had verplicht, ook al mocht de Romeinsche questie
vele Katholieken van de Liberalen vervreemd hebben, en al begonnen
zij steeds meer te gevoelen, dat zij in weinig opzichten
slechts gemeene zaak met de Liberalen konden maken. Al deze