klop006nede08_01.pdf

HET KABINET VAN ZUYLEN. 89
Maart 1861 werden de nieuwe Ministers in het Staatsblad ver-
meld en nu bleek, dat baron Van Heemstra aangebleven was
voor Binnenlandsche Zaken, Jhr. De Casembroot voor Oorlog
en Godefroy voor Justitie, terwijl Van Zuylen van Nijevelt voor
Buitenlandsche Zaken, Van Tets van Goudriaan voor Financier],
Loudon voor Kolonien, Strens voor den Katholieken Eeredienst,
Jolles voor den Hervormden en Huysen van Kattendijke voor
Marine opgetreden was. Daar een drietal leden van het Kabinet
reeds onder Thorbecke aan de ministerstafel gezeten hadden,
waren natuurlijk de Liberalen weer met dit Kabinet ingenomen
en beschouwden het, om zoo te spreken, als de brug, waarover
Thorbecke weder aan het bewind treden zou. Dit sprak te
sterker, nu Van Zuylen van Nijevelt als minister opgetreden
was, de man, die zulk een groote rol in de geschiedenis der
April-beweging 'had gespeeld en toen voor de Anti-liberalen
had moeten wijken ; deze trad dan nu ook feitelijk als de premier
van het Kabinet op. In eene gewone Kamerzitting op 24 April
legde Van Zuylen de politieke gedragslijn van het Kabinet
bloot en, ofschoon hij beweerde geen program te zullen geven,
legde hij duidelijk de beginselen uiteen, waarnaar de nieuwe
Regeering meende te moeten handelen. Mocht het feit, dat de
behandeling der koloniale aangelegenheden in den grond aanleiding
gegeven had tot verwisseling van Kabinet, de veronderstelling
wettigen, dat de politiek van het tegenwoordige
Ministerie in tegenspraak zou zijn met die van het vorige, zoo
meende de Minister dit te moeten tegenspreken. Erkende hij
ook, dat eenige handelingen, die aanleiding tot ergernis gegeven
hadden, door wettelijke besluiten moesten voorkomen
worden, over het algemeen, oordeelde de Minister, waren en
de meerderheid der Kamer, en die der Natie, wat de koloniale
belangen betreft, behoudend gezind, en moest Indie een,
Nederlandsche bezitting blijven, Voorzeker werd het hoog tijd,
dat de hand geslagen werd aan middelen tot verhooging van
de stoffelijke welvaart onzer bezittingen en de zedelijke verbetering
harer bewoners, doch dit kon, naar de meening der
Regeering, zeer goed geschieden binnen de grenzen van den