klop006nede08_01.pdf

DE KONIALE QUESTIE. 77
stelde om in plaats van Maarsbergen als uitgangspunt voor de
lijn, welke van daar uit over den Bosch naar Boxtel zou gaan,
Utrecht als zoodanig te verkiezen ? Hoe het zij, elf dagen nadat
het ontwerp in behandeling genomen was, werd het met
eene meerderheid van 16 stemmen aangenomen, terwijl straks
in de Eerste Kamer slechts vijf stemmen zich tegen het ont-
werp verklaarden.
Te midden van den strijd over de spoorwegen, was de helft
der Kamer volgens de wet afgetreden en hadden de nieuwe
verkiezingen plaats gehad, doch weder hadden de Liberalen,
gesteund door de Katholieken, bijna overal de overwinning
behaald. Nu de spoorwegquestie van de baan was, dreigden de
verschillende beschouwingen over het politiek beheer van de
bezittingen aanleiding te worden tot hevigen partijstrijd. Wij
zagen reeds, hoe velen in den lande wenschten, dat de baten
der Kolonien uitsluitend, of althans voor een groot deel, ten
gerieve van de bezittingen zelf zouden worden besteed. Vooral
onder de Liberalen sprak zich deze meening sterk uit en velen
hunner gingen daarin zelfs verder, dan hun hoofd- en leidsman
Thorbecke wel bedoelde. De Katholieken, als altijd trouw met
de Liberalen in bond, gebruikten mede den stormram tegen
het Kabinet, waarin nu voornamelijk de minister van Kolonidn
Rochussen het moest ontgelden. Men schreef hem te weinig
ijver, te groote bedilzucht en een lichtvaardig zoeken naar de
gunst der partijen toe, oefende voortdurend kritiek op alle
regeeringsbesluiten en handelingen en wist het eindelijk zoo ver
te brengen, dat de Kamer zelfs pressie op hem uitoefende. De
liberale partij kon daarbij echter het vermoeden niet ontgaan,
dat het haar om weinig anders te doen was, dan om ook dit
Kabinet een haastigen val te bereiden, ten einde de Koning,
bij gebrek aan de noodige keuze, gedwongen zou worden Thorbecke
andermaal tot de regeeringstaak te roepen. Behalve op
dit terrein, wenschte men ook over het algemeen herziening
van de rechterlijke organisatie, welke veel te omslachtig en te
kostbaar gerekend werd en daardoor als ondoelmatig werd
veroordeeld, terwij1 de Regeering bovendien regeling van het