klop006nede08_01.pdf

66 THORBECKE'S INVLOED.
dezen opzichte : de eene, die van den aanleg van spoorwegen
Staatszorg wilden makers, de andere, die dien wilden overgelaten
zien aan concessionarissen. Ofschoon ook de Regeering
bij de opening van de Kamers in 1857 blijk gaf, dat zij de
zaak overwoog, was het haar alles behalve gegund, zich rustig
aan deze meer materieele belangen te wijden. Verre toch was
het er van verwijderd, dat men het „onbegrijpelijke Ministerie"
ongemoeid zijn staatkundige loopbaan zou kunnen laten vervolgen
; daarvoor stond het te zeer tusschen de partijen. De
Roomschen wantrouwden Van der Brugghen en zijne medestanders,
daar zij in hen besliste bestrijders van hunne Kerk
zagen ; de Liberalen, hoe zeer zij ook voordeel trokken van de
zucht van het Kabinet, om de wenschen der meerderheid tegemoet
te komen, beschouwden het als een hinderpaal voor de
volkomen verwezenlijking hunner verwachtingen en schroomden
niet, het in de liberale pers voor te stellen, als ware het
alleszins geneigd, den weg der reactie te betreden. Naarmate
de invloed van Thorbecke weder vies, trad zijne partij stouter
op en al spoedig toonde zij hare kracht, toen zij de begrooting
van Oorlog verwierp, waardoor minister Forstner van Dambenoy
tot aftreden genoodzaakt was. Dit was echter slechts
het begin van 't vonnis, dat voor het Kabinet Van der Brugghen
reeds beschreven was. Al meer vertoonde zich de zucht,
om tegen alles te stemmen, wat van de regeeringstafel kwam
en toen straks de minister van Financier Vrolik een voorstel
deed om eenige wijzigingen in het belastingstelsel te brengen,
werden deze, grootendeels op den aandrang der Liberalen, verworpen,
welke voorgaven, dat de voorgestelde wijzigingen te
weinig omvattend waren en een meer doortastende hervorming
in den weg stonden. Zes dagen later, 23 Februari 1858, werd
een ander voorstel met betrekking tot onze handelsverhouding
met Belgie zoo ongunstig in de afdeelingen ontvangen, dat en
Van der Brugghen en Vrolik daarin aanleiding vonden hunne
portefeuilles ter beschikking van den Koning te stellen, nog
voor het voorstel in de Kamer tot onderwerp van beraadslaging
gemaakt was. Het gevolg was, dat geheel het Ministerie ont-