klop006nede08_01.pdf

OP HET LOO. 381
dat, bij monde van den intendant Van Steijn, Hare Majesteit
welkom heette op het domein als gehuldigde Koningin, waarop
de twee oudste werklieden bouquetten aanboden, onder luid
gejuich van de aanwezigen. Onder de tonen van het „Wilhelmus,"
door de muziek der Harmonie aangeheven, traden Hare
Majesteiten het Paleis binnen, tusschen de prachtige bloemen
en planten door, die ter zijde van de stoep geplaatst waren,
waar de Koningin andermaal den Burgemeester Hare groote
ingenomenheid betuigde met de hartelijke ontvangst. Nauwelijks
waren de Vorstinnen ten Paleize, of Zij begaven zich
naar buiten om een tocht door de Gemeente te doen, een bezoek
aan de volksspelen te brengen en 's avonds weder om
de illuminatie in oogenschouw te nemen. Apeldoorn gevoelde
zich gelukkig, de Koningin weder in zijn midden te zien ! Den
volgenden dag, tegen negen uren, verzamelde zich de Apeldoornsche
Jeugd, een koor van drie duizend kinderen, onder
opiicht van Onderwijzers en Onderwijzeressen, om Hare Majesteit
een morgengroet te brengen en, gesteund door een muziekkorps,
Hare Majesteit een feestcantate toe te zingen. Andermaal
ging de dag in de meest feestelijke stemming voorbij,
waarover wij hier niet verder behoeven uit te wijden.
„Weet gij mij een land te noemen,
Dat op zooveel schoons kan roemen ?"
Het heeft eene Historie van zooveel eeuwen achter zich,
die luide in het wêl. en 't wee getuigt, vermaant en waarschuwt
„Wat God saAmgebonden heeft, dat scheide de mensch
niet I"
Ongelukkig is de Vorst of de Vorstin, die zich tegen die
uitspraak vergrijpen zou I Wee den vermetele die het waagt,
zich aan dit Patrimonium te bezondigen ! leder wete, dat hij
de hand, de schennende hand uitstrekt aan de welvaart en het
geluk van vijf millioen Medemenschen en Landgenooten, wanneer
hij het drievoudig snoer zoekt te ontrafelen, dat de alterhoogste
Potentaat der Potentaten samenbond :
GOD, ORANJE EN NEDERLAND 1