klop006nede08_01.pdf

DE ONTVANGST. 367
scheidelijk waren verbonden, met groote geestdrift in, en uit
zich in die eerie plechtige bede : „God zij met onze Koningin
en haar Huis. Mogen de dankbaarheid en de liefde van een gelukkig
Volk, steeds de schoonste parel aan Uwe kroon zijn !"
De Koningin dankte den Commissaris en de Gedeputeerden
voor hunne tegenwoordigheid, en trad daarna de Ontvangsalon
binnen, waar Zij zich met de Ministers en de Vertegenwoordigers
der Kamers minzaam onderhield. Nadat de beide
Vorstinnen een tijd lang met de overige Autoriteiten gespro-
ken en zich de Leden der Feest-commissie hadden doen voorstellen,
richtte Hare Majesteit zich andermaal tot den Burge-
meester en zeide :
„U wachten drukke tijden, Burgemeester ! Wij hebben to
Amsterdam een heerlijke ontvangst gehad in de prachtig ver-
sierde stad."
Ook tegenover de Wethouders gaf Hare Majesteit openhartig
uiting aan Hare voldoening over de dagen, in de Hoofdstad
doorgebracht. Nauwelijks verschenen de Vorstinnen op het buitenperron,
of de daar geschaarde jonge dames strooiden si erlijke
manden bloemen voor Hare schreden en, toen het : „Leve
de Koningin !" uit de schare verstomd was, hieven de aanwezige
dames het „W ilhelmu s" aan, dat ze straks door het
„Wien Neerlan d s c h Bloe d" deden volgen. Een . lang
„hoera !" langs den ganschen weg voortgezet, ging op. De kanonnen
bulderden, de klokken luidden, de Tamboers sloegen den
roffel, de muziek hief het „Wilhelmus" aan, de Eerewacht stelde
zich in beweging, en het ivoren galarijtuig droeg de Vorstinnen
door de rijen der juichende menigte, die Haar met hoeden
en zakdoeken of met Oranje een welkom toewuifde en, zooals
de gelukkige Koningin uit het tooversprookje, nam Hare Majesteit
met een vriendelijken glimlach de betuigingen van de
liefde en de geestdrift Harer onderdanen in ontvangst. Vele
Vereenigingen hadden zich met hare vaandels en banieren langs
den weg geschaard en ontvingen een minzamen groet van de
Vorstin in ruil voor de hulde, welke zij Haar brachten. VOor
het Paleis van den Prins von Wied was den Weezen en Ouden