klop006nede08_01.pdf

IN HET CONCERTGEBOUW. 363
tooneel hier en ginds aan den oever, waar de duizenden zich
verdrongen om een goed heenkomen te zoeken.
Nadat den volgenden dag een bezoek aan de verschillende
tentoonstellingen gebracht was, gold de middagrijtoer het
Concertgebouw, waar een koor van 700 Zangers een schoone
cantate, door Bernhard . Zweers, en woorden van Prof. Beets,
in muziek gebracht had. Alien rezen op, toen de Koninginnen
naar Hare vorstelijke loge geleid werden, en nauwelijks waren
Zij gezeten, of een machtig „Halleluja !" ruischte door de zaal.
Met eerbiedige stilte hoorde men toe, neen., men gevoelde
mede en liet zich medevoeren op dien stroom van tonen,
eens overweldigend sterk, dan zacht medeslepend, totdat de
zang in een bede wegsmolt. Met de meeste belangstelling volgden
nu Hare Majesteiten de overige nommers van solo's en
koor, en nadat het Halleluja uit Handel's Messias het geheel
besloten had, gaven de Vorstinnen Hare hooge ingenomenheid
met en Haren dank te kennen voor de hulde, die Haar hier
was bereid !
Eindelijk was de morgen van het vertrek aangebroken.
Reeds bij het krieken van den dag verzamelde de menigte
zich op het Damplein om de jonge Koningin en hare Moeder
een diepgevoeld vaarwel toe te roepen. Welk een gejuich, toen
de Vorstin verscheen en met minzaam gelaat de haar verbeidende
menigte toewuifde. Daar reed Zij heen, de lieflijke, witte
gestalte, die leven en vreugde, trots en liefde van Haar onderdanen
in de Hoofdstad geweest was gedurende een gansche
week, en een daverend „Hoera !" verzelde Haar langs den ganschen
weg van het Paleis naar het Station ! Weldra, rolde de
Koninklijke trein voort en een geestdriftvol : „Lang leve de
Koningin I" haar nagezonden, sloot de feestvreugde van het
gelukkige Amsterdam, dat zich met recht verhoovaardigen
mocht op de week, welke voorbijgesneld was.
Vszicir het heengaan hadden de . Vorstinnen en aan den
Burgemeester en aan den Commissaris van Politie, voor de uitstekende
bewaring der orde en de voortreffelijke voorzorgsmaatregelen,
door hen genomen, dank betuigd, en oprecht was