klop006nede08_01.pdf

32 KONING EN VADERLAND.
uiterst zwak, blijkens eigen confessien. Beginselloos en negatief,
Anti-Thorbeckiaansch, dat is : tegen bepaalde personen
ingenomen, Anti-Katholiek, dat is : bevreesd voor hierarchie
en hare tijdelijke overmacht, moeten zij hier of daar steun
zoeken, en zoeken die het liefst bij ons : kracht kunnen zij
zelf niet ontwikkelen." Zoo waardeerde de groote Staatsman
zelf zijne bondgenooten en scheidde hij ze terecht van de
troepen af, waarop hij rekenen kon, indien het den strijd voor
het Anti-revolutionair beginsel gold. In September 1855, toen
Boreel van Hogelanden tot Commissaris des Konings in Noord-
Holland benoemd was, had hij diens ledigstaande plaats in de
Kamer voor 's-Gravenhage ingenomen, en van dat oogenblik
af zijn strijd tegen het Ministerie hervat, dat hij in den grond
nog verderfelijker achtte voor 's lands welvaren dan het vorige
Kabinet. „Wij hadden nooit onze afkeuring verbloemd," zoo
sprak hij in November 1855 in de Tweede Kamer, „van eene
Protestantsche richting, bij uitnemendheid fel tegen de Katholieken,
maar door wie tevens wat ons dierbaar en heilig is,
aangerand wordt. Van daar, dat spoedig tegen ons van dien
kant groote verbolgenheid is ontstaan. Zoo kon het aan het
Gouvernement licht vallen, daar het meer last dan nut uit het
voortduren van ons bondgenootschap te gemoet zag, te breken
met onze richting. In s c h ij n enkel met onze richting, inderdaad
met den geheelen historischen oorsprong van het
bewind." Uit deze woorden blijkt, hoe de Anti -revolutionairen
de handelingen van het Kabinet beschouwden als een breuk met
hunne partij, en waarlijk, tegenover de sobere aanwinst, welke
het Ministerie vond bij de weinige aanhankelijkheid der Liberalen,
woog het verlies van den steun der Anti-revolutionairen
zeer zwaar. Toch wisten Groen en zijne medestanders ook zelfs
het naar het liberale kamp overgeloopen Kabinet te waardeeren
in wat het naar hunne meening goeds bezat, en stelden het op
prijs, dat het de souvereine rechten van de Kroon hoog hield
en een dam vormde tegen de willekeur, waarmede de Thorbeckianen
in het belastingstelsel ingrijpen wilden.
Zoo was het Ministerie dan nagenoeg van alien verlaten