klop006nede08_01.pdf

IN ZWOLLE.
329
dood ; aan zoo vele jeugdige helden, wier moed wij niet konden
beloonen, omdat zij, getrouw tot in den dood, hun leven
gaven en ginds rusten in vreemden bodem.
Officieren, Onderofficieren, Korporaals en Soldaten van het
Indische leger, hier tegenwoordig, zegt het uwen kameraden
in Indie, dat Koningin en Volk van Nederland de krijgsmansdeugden
van uw leger hoogschatten en dankbaar erkennen,
dat het Nederlandsch Indische leger zijne roeping met eere vervult.
Moge ook in de toekomst voorspoed rusten op uwe wapenen,
tot zegen van onze schoone Kolonien en tot geluk van
ons dierbaar Vaderland !"
Wederom hieven de muziekkorpsen het Wilhelmus aan,
maar, hoe machtig de toon der instrumenten ook klonk, hij
werd overstemd door de donderende hoera's der menigte, waaraan
geen einde scheen te zullen komen, vooral ook toen Koningin
Wilhelmina, zelf aangegrepen door de algemeene geestdrift,
opstond, de hand omhoog hief en met eene van aandoening
trillende stem uitriep : „Leve het Indische leger !"
„Leve de Koningin 1" riep generaal Vetter, en straks klonk
tot ver in de straten der Residentie de tot driemaal herhaalde
kreet van de duizenden op het Malieveld. Nadat de troepen
voor Hare Majesteiten gedefileerd hadden en Zij tot menigeen
een minzaam en hartelijk woord gericht hadden, verlieten de
Vorstinnen het Veld onder de toejuichingen der menigte, — de
plechtigheid was afgeloopen, maar de indruk, daardoor bij natie
en leger teweeg gebracht, leefde voort, en voorzeker ! ook
in Indie heeft men het op prijs gesteld, dat de Vorstinnen en
het Moederland de opofferingen wisten te waardeeren, welke
men zich daar voor de eer der Nederlandsche vlag getroostte.
„Welkom in Zwolle I" zoo las men in het begin van Septembermaand
1895 voor den ingang van den Stationsweg van
Overijsel's hoofdstad, en dat het de Zwolsche burgerij met dat
welkom gemeend was, hetwelk zij haren Vorstinnen bracht,
dat bleek wel uit de schitterende ontvangst, die men Haar bereidde,
waartoe sommige straten als in rijke, bebloemde lanen
herschapen waren. Zelfs had men in het Pelkwijkpark een fon.