klop006nede08_01.pdf

228 DE TOESPRAAK.
en de Officier van Gezondheid Uljati, die zoo lang door de Lombokkers
gevangen gehouden was, naar voren traden. Niet min-
der was de geestdrift, toen de eerste luitenant Boerma, kreupel
en op een stok leunende, zichtbaar met moeite de trappen
van de tribune betrad, of toen Loverink, die in zijne betrekking
als ziekenoppasser, door zijn moed en teedere zorg voor
de gewonden, zich zoo glansrijk had onderscheiden, zijne plaats
innam. Nauwelijks was het laatste eereblijk uitgereikt, of de
gezamenlijke muziekkorpsen stemden het Wilhelmus aan en
daarna plaatste de Koningin-Regentes zich vooraan op de tribune
en sprak tot de Indische krijgslieden en de militaire
macht het volgende :
„Officieren, Onderofficieren, Korporaals en Soldaten !
Het was de wensch der Koningin, zelve de eereteekenen
te mogen uitreiken aan de dapperen, die in onze overzeesche
bezittingen streden voor de handhaving van ons gezag.
1k wensch alien, aan wie eene onderscheiding ten deel
viel, daarmede van harte geluk. Gij hebt die onderscheiding
verdiend. In moeielijke oogenblikken hebt gij bloed en leven
veil gehad voor Koningin en Vaderland, en met uwe kameraden
van leger en vloot nieuwe glorievolle bladen toegevoegd
aan de geschiedenis van het Nederlandsch-Indische leger.
Mede uit naam uwer jonge Koningin breng ik hulde aan
dat leger, dat in Atjeh, op Lombok, en waar ook vroeger in
India zijne diensten werden gevraagd, zoo vele schitterende
bewijzen gaf van plichtsbesef, zelfverloochening en doodsverachting.
Het lezen der heldendaden van onze troepen in India, vervult
ons met rechtmatigen trots en 1k acht het een voorrecht,
daarvoor aan leger en vloot openlijk den dank te kunnen brengen
van de Koningin en het Vaderland.
Eene dankbare hulde brengen wij in dit oogenblik aan
de nagedachtenis van hen, die ginds hun leven lieten in den
strijd.
Eere aan de mannen, in den dienst van het Vaderland
vergrijsd, die een eervol leven kroonden door een eervollen