klop006nede08_01.pdf

IN DE STAD. 3 1 5
sierde Breda, waar inderdaad arm en rijk al hun krachten ingespand
hadden om de Vorstinnen te toonen hoe zeer men het
hooge bezoek op prijs stelde. Ja waarlijk, de straten met hare
antieke eerepoorten, de woningen met hare draperien, guirlandes
en sierplanten, vormden een eenigen tool. Nadat de Vor-
stinnen door den Burgemeester verwelkomd waren en Haar
namens de Gemeente ruikers aangeboden waren, werd de Mili-
taire Academie bezocht, waar de Koninginnen de gelederen
der Cadetten langs reden, die gewapend opgesteld waren en
voor Hare Majesteiten defileerden, waarna de geheele Inrich •
ting door de Vorstinnen bezichtigd werd, met ongeveinsde
belangstelling voor het gebouw met zijne antieke interessante
zalen. Hier werd Haar namens het Cadettenkorps een blauw
satijnen kussen aangeboden, waarop in -nielle het gebouw gegraveerd
was met toepasselijke inscriptien en ornamentiek. Na
met aandacht eenige lessen gevolgd te hebben, trokken Hare
Majesteiten zich voor een oogenblik terug in de smaakvol voor
Haar ingerichte boudoirs. Daarna boden Hare Majesteiten aan
een 40-tal genoodigden een lunch aan, waarbij de militaire autoriteiten
en de vertegenwoordigers der Gemeente en van de
Academie, ook een tweetal Cadets, enz. aanzaten. Bij het bin-
nentreden der zaal ontvingen de Vorstinnen van twee jonge
dames fraaie ruikers. Te midden van den weelderigen disch,
merkte men den schotel met Begijnenrijst op, het draditioneel
gerecht, dat steeds de tafel sierde, wanneer een teig uit het
Huis van Oranje te Breda aanzat. Nauwelijks was de tafel geopend,
of de Koningin-Regentes nam het woord, en treffend
vooral was de herinnering aan hetgeen in de laatste dagen
uit Lombok bericht was :
„Uwe gedachten en de mijne," zoo sprak de Vorstin,
„gaan ginds naar Indie en wij gedenken de dapperen, die in
de Indische ooriogen hun leven veil hadden en offerden voor
de belangen van het Vaderland. Ik acht mij gelukkig, eene
gelegenheid te vinden om openlijk hulde te kunnen brengen
aan hen, die in Indie, in Atjeh en op Lombok, streden voor
de eer onzer wapenen, hulde te kunnen brengen aan de nage-