klop006nede08_01.pdf

304 DE AANSPRAKEN.
Niemand onzer zal voorzeker dit plechtig oogenblik ooit
vergeten, toen Neérland's jonge Koningin, omringd door een ge-
trouw leger en ten aanschouwe van een getrouw Volk, de
nieuwe vaandels uitreikte.
„Die vaandels, gij zult ze hoog houden, onder alle omstandigheden,
tot eer van ons Volk, tot heil onzer Koningin en
van het ons alien zoo dierbaar Vaderland !"
Onmiddellijk daarop antwoordde de Minister :
„Majesteiten I Het is mij een onschatbaar voorrecht, aan
Uwe Majesteiten, namens het leger, eerbiedig en oprecht dank
te mogen betuigen voor de groote eer, zooeven aan de landmacht
bewezen.
Het plechtig oogenblik van de uitreiking der nieuwe vaandels
en standaards, door de hand van Neèrland's beminde,
jeugdige Koningin, en van de hoog gewaardeerde toespraak
onzer geliefde Koningin-Regentes, zal ons onvergetelijk zijn.
Wij zullen die vaandels bewaren als een heilig onderpand
van onze Koningin, in tijden van vrede en voorspoed, maar
ook — mocht het noodig zijn — in de ure des gevaars.
Dan zal de aanschouwing van die vaandels ons bezielen
tot navolging van de groote daden, waarin de Vorsten uit ons
dierbaar Stamhuis van Oranje-Nassau sinds eeuwen ons zijn
voorgegaan.
Rondom die vaandels geschaard, zullen wij steeds onzen
plicht doen, tot heil des Volks, tot eer van Koningin en Vaderland.
Wij alien, hier tegenwoordig, bezegelen deze belofte met
den uitroep :
„Leve de Koningin ! Leve de Koningin-Regentes !"
Krachtig zette de muziek 't Wilhelmus in, maar te vergeefs :
het werd overstemd door 't „Leve de Koningin ! Leve de Koningin-Regentes
!" der troepen en 't gejuich der duizenden toeschouwers.
De Koningin-Regentes hechtte blijkbaar zoo groote
waarde aan de militaire plechtigheid, dat Zij een bekwaam
kunstschilder opdroeg daarvan een teekening te maken. Dien
zelfden dag noodigde Hare Majesteit onderscheidene militaire