klop006nede08_01.pdf

26 DE MINISTERIEELE TAAK.
ook Anemaet nam zijn zetel voor Zierikzee weder in, terwijl
Groen van Priasterer den zijnen voor Zwolle afstaan moest aan
den vroegeren minister van Binnenlandsche Zaken, Van Zuylen
van Nyevelt. Dit was een zwaar verlies voorzeker voor de Antirevolutionaire
partij, welke haar nederlaag vooral te wijten had
aan de krachtige pogingen, door de gezamenlijke Liberale en
Roomsche partij mannen gedaan, niet slechts om den afgetreden
minister althans eenige schadevergoeding te geven voor
het offer, dat hij ter wille van Rome had moeten brengen,
maar ook om het huidige Ministerie te treffen. De wassende
verdeeldheid tusschen de mannen van Kon in g en V a d e r-
1 a n d veroorzaakte, dat in Utrecht zelfs Van Asch van Wijck
plaats maken moest voor den conservatieven burgemeester der
stad, Kien. Gelukkig voor de Anti-revolutionaire partij werd
Groen spoedig, in September 1855, bij eene toevallige verkiezing
te 's-Gravenhage, weder in de Kamer gebracht, ware het
dan ook slechts bij herstemming.
Te midden van de bestrijding, welke het van alle zijden
moest ondervinden, stond het Ministerie voor een zware taak.
Nauwelijks was de verdeeldheid over de kerkelijke regeling
door de aanneming van de Wet op de Kerkgenootschappen
a1thans eenigermate gesmoord, of de Grondwet van 1848 eischte
hare uitvoering in tal van organieke wetten, welke door het
vroegere Kabinet onafgedaan gelaten waren. Reeds beriep men
zich op de toezegging, in de additioneele artikelen der Grondwet
gedaan, dat de wetsontwerpen aangaande de ministerieele
verantwoordelijkheid, de nieuwe rechterlijke organisatie, het recht
van vereeniging en vergadering, het onderwijs en het armwezen,
zoo mogelijk nog in de zitting van 1848 en, bij onverhoopte
vertraging, in elk geval in het volgende zittingsjaar
zouden ingediend worden. Al wilde men ook toegeven, dat de
politieke atmosfeer niet gunstig geweest was tot afdoening van
zaken, toch oefende men gestadig drang op het Ministerie uit
en herinnerde het tevens niet onduidelijk aan de belofte, welke
het zelf had gedaan, wat de regeling der financieele aangele
genheden betreft. Vooral de laatste werd door de liberale partij