klop006nede08_01.pdf

BIJ HET BUITEN-GASTHUIS. 273
overd, wat daar nog van het hart der Natie voor haar te veroveren
viel.
Twee dagen later, den 28sten Mei, verdrong zich op het
terrein, waarop het nieuwe Gasthuis te Amsterdam in aanbouw
was, eene dichte schare. Op het afgezettê terrein was een keurige
kiosk opgericht, die met de wapenschilden der Provincien
prijkte. Rondom deze kiosk waren tal van tribunes opgericht,
waaronder vooral de Koninklijke tribune door luisterrijke versiering
schitterde en daar voor de Koninklijke tribune stonden
in wijden kring tallooze deputation met hare banieren geschaard,
benevens 5000 kinderen van openbare en bijzondere scholen,
die de Vorstinnen een „welkom" zouden toezingen. De jeugdige
Koningin zou in het openbaar Hare eerste vorstelijke handeling
verrichten en den eersten steen leggen van het nieuwe
Gasthuis, dat Haren naam dragen zou. Reeds lag deze in het
midden van de kiosk gereed en droeg het inschrift aan de
voorzijde : „Koningin • Wilhelmina heeft dezen steen gelegd."
Na feestelijke begroeting en officieele toespraken traden
twee jonge meisjes toe en bonden de Koningin een schootsvel
voor, terwijl Hare Majesteit een sierlijke troffel en hamer aangeboden
werden. Weldra was de plechtigheid ten einde en
sprak de jonge Koningin :
„Ik hoop, dat dit gebouw ten zegen moge strekken van
Amsterdam !"
Een storm van toejuichingen overstemden de donderslagen,
die daar rommelden, maar de regen dwong de Vorstinnen,
zoowel als de menigte, zich spoedig naar huis te begeven.
Van Amsterdam ging het naar Rotterdam, waar men de
Koningin genoodigd had om een gedenksteen aan te leggen in
de kade langs de uitbreiding, die de havenwerken der gemeente
hadden ondergaan. 't Was nagenoeg 18 jaren geleden, sinds
Rotterdam de eer had genoten, de Koninklijke familie binnen
zijne poorten te mogen welkom heeten ; geen wonder, dat men
daar thans het bezoek op prijs stelde. Reeds aan den Hoek
van Holland werden de Vorstinnen door het Gemeentebestuur
welkom geheeten en door eene schoon versierde galerij naar
Dl. VIII. 18