klop006nede08_01.pdf

HOOFDSTUK V.
HET REGENTSCHAP.
De grafkelder te Delft was nauwelijks gesloten, of bet
maatschappelijk leven, dat ondanks de droefheid, welke ook het
vorstelijk hart ter neder buigt en zijn eischen onverstoord doet
gelden, riep Vorstin en Vertegenwoordiging tot den staatkundigen
arbeid terug. Den 8sten December was op nieuw de groote
vergaderzaal op het Binnenhof bezet met bijna al de Leden
der beide Kamers ; de Ministers waren tegenwoordig en op de
tribunes en in de . loges was geen plaats meer te veroveren.
Te 12 uren trad Hare Majesteit de vergaderzaal binnen, in
rouwgewaad, doch met kloeke houding, het hart gebogen onder
de smartelijke ervaring van de verloopen weken, maar tevens
gesterkt door de grootsche roeping, welke onder Gods bestel
de omstandigheden voor Haar weggelegd hadden. Nadat Zij
plaats genomen had op den voor Haar bestemden zetel, sprak
de Voorzitter der Eerste Kamer :
„Met diepen weemoed heet ik Uwe Majesteit op nieuw
welkom. Nauwelijks toch was Uwe Majesteit uit deze Vergade_
ring teruggekeerd aan het ziekbed van Uwen geliefden Gemaal,
of de treurmare weerklonk : „Zijne Majesteit is de eeu-
wige ruste ingegaan."
. „Ik zal thans niet herhalen wat onze zoo betreurde Koning
voor Nederland geweest is en wat ons Vaderland in Hem verloren
heeft. Liever wil ik wijzen op den kostbaren schat, dien
Zijne Majesteit aan Nederland heeft nagelaten in onze beminde
Koningin Wilhelmina, met Uwe Majesteit als Leidsvrouw en
Moeder: