klop006nede08_01.pdf

DE STOET. 247
Eene aanzienlijke troepenmacht van alle wapenen ter zee
en te land opende den stoet ; daarna volgde het hofpersoneel in
rouwgewaad, achter het met twee paarden bespannen rijtuig
van den Hofmaarschalk, den heer De Constant Rebecque, naast
welk rijtuig de Koninklijke Stalmeester, de heer Van Oudermeulen
zich bewoog, wien het toezicht over de geheele plechtigheid
opgedragen was, waarin hij door een viertal officieren
bijgestaan werd. Namens het groot- hertogdom Luxemburg
volgde nu een heraut van wapenen, in zijne fantastische middeneeuwsche
kleederdracht, met een fluweelen baret, door een
vederbos gedekt, op het hoofd, het Luxemburgsche wapen op
zijn zwart gewaad en op het dekkleed van zijn ros, terwijl hij
een zilveren penning aan een breed lint om den hals droeg en
door een wapendrager in zwarten, langen rouwmautel en met
een met krip omfloersten hoed op 't hoofd, gevolgd werd. Nu
volgden de geneesheeren des Konings, wier rijtuigensleep gesloten
werd door Dr. Vinkhuizen, den man, die niet slechts
's Konings lijfdokter, maar ook zijn vriend en vertrouweling
heeten mocht. Daarna kwamen in rijtuigen de hooge beambten
van het Paleis en den Vorst, de Rentmeesters en Intendanten,
zijne Administrateurs en Stalmeesters, waartusschen zich te
voet de Jagermeesters bevonden, de Graaf de Villers, secretaris
van Luxemburg in 's-Gravenhage en de Directeur van het
Koninklijk Kabinet, Jhr. Alewijn. Hierna volgden de adjudanten,
die de ridderorden van Nederland en Luxemburg op rood
fluweelen kussens droegen, benevens den veldmaarschalkstaf
en de buitenlandsche ridderteekenen, waarbij gepensioneerde
hoofdofficieren van land- en zeemacht zich aansloten. De heer
Baron van Welderen Rengers trad als heraut van Nederland
op, waarna de lieden verschenen, die de teekenen der Koninklijke
waardigheid droegen, den Rijksstandaard, het ontbloote
rijkszwaard, den rijksappel, den scepter en de kroon. Thans
naderde een rijtuig, met vier paarden bespannen, waarin de
Opperceremoniemeester, de heer Baron De Tour van Bellinckhave
gezeten was, en daarop volgde de lijkwagen, die, als van
zelf, het middenpunt van aller belangstelling uitmaakte. De