klop006nede08_01.pdf

.............
IN DE STERFKAMER. 239
„Moge de Almachtige God Uwe Majesteit kracht schenken
tot het dragen van de zware beproeving, U opgelegd, en
tot het vervullen van de gewichtige taak, welke U op zich nam
zoowel uit liefde voor ons dierbaar Vaderland als uit teedere
zorg voor 's Konings Dochter, op wie Neérlands hoop, tot
voortzetting der aan het geliefde Vorstenhuis van Oranje
verbonden grootsche herinneringen, gevestigd blijft."
Hoe zwaar dan ook getroffen, Hare Majesteit de Koningin
droeg met kalme gelatenheid den zwaren slag. De telegraaf
had geen oogenblik rust vanwege al de uitingen van troost
en deelneming, die nog op den sterfdag zelf naar het Loo
gezonden werden. Op verzoek van Koningin Wilhelmina —
zooals de Dochter van den Overledene reeds terstond na den
dood Haars Vaders aangesproken werd, 'wie het niet vergund
werd het lijk van den Koning te gaan zien, ten einde Haar te
groote aandoening zou gespaard blijven — werden bloemen uit
haar eigen tuin vergaderd en op het doodsbed gespreid.
Natuurlijk waren op hoog bevel alle publieke vermakelijkheden
geschorst tot aan het einde der maand, terwijl de
Koningin-Weduwe en de dames ten hove onmiddellijk den
zwaren rouw aannamen. In de Residentie waren de paleizen en
de ministerieele departementen geheel gesloten en was de vlag
halfstok geheeschen, alsmede uit de woningen der gezanten,
benevens uit vele particuliere huizen en de bureaux der Pers.
Duizenden ambtenaren, grootwaardigheidbekleeders, buitenlandsche
vertegenwoordigers en particulieren spoedden zich naar
het Paleis in het Noordeinde, om daar hun naam in het
condoleanceboek in te schrijven.
Des Zondags aan den avond bezocht de Koningin-Weduwe
andermaal de sterfkamer, waar Zij een grooten palmtak op
het rustbed van Haren Gemaal nederlegde, dat in admiraalsuniform
gehuld en onder palmtakken gedekt lag. Roerend was
het tooneel, toen het personeel der hof houding en vele anderen,
met toestemming der Koningin-Regentes, een laatsten blik
op den Overledene wierpen en, met den burgemeester van Apel-
doorn aan de spits, langs het sterf bed trokken. Een afdruk van