klop006nede08_01.pdf

DE PROCLAMATIE.
„Ruim een en veertig jaren schaarde zich het Nederlandsche
Volk om Zijnen troon en gedurende dit tijdvak werden,
onder 's Heeren zegen, rust, vrede en welvaart aan het Vaderland
geschonken.
„De Kroon is door zijn afsterven, dat ons alien met diepen
rouw vervuld, overgegaan op Mijne beminde dochter Wilhelmina
Helena Paulina Maria. Haar Troon vinde zijnen hechten
steun in de innige trouw en verknochtheid van het Nederlandsche
Volk aan het Huis van Oranje !
„Moge de Almachtige God de gebeden verhooren, die tot
Hem opgezonden worden voor onze Koningin Wilhelmina , Hij
neme Haar onder Zijne heilige hoede en bescherming !
„Krachtens de Wet ben ik gedurende Hare minderjarigheid
geroepen, als Regentes van het Koninkrijk, het Koninklijk
gezag voor Haar waar to nemen.
„Vertrouwende op Hem, in wiens hand het lot is der
Vorsten en Volkeren, neem Ilc de Mij toevertrouwde regeeringstaak
op Mij, met de bede, dat hare vervulling in allen
deele moge strekken tot heil van Land en Volk, en tot bevestiging
van het Koninkrijk.
„Lasten en bevelen, dat de Proclamatie zal worden aangeplakt
en afgekondigd ter plaatse waar zulks gebruikelijk is,
en dat zij in het St a a t s b l a d zal worden geplaatst.
Paleis : Het Loo, 24 November 1890.
Em MA."
Algemeen was de rouw in den Lande. Niet slechts werden
terstond alle openbare vermakelijkheden gestaakt, maar ook
stroomden telegrammen en adressen van deelneming naar het
Paleis, terwij1 de Burgemeesters zich op de verschillende plaatsen
des Rijks vaak in gevoelvolle bewoordingen tolk maakten
van de gevoelens der ingezetenen.
Ook in het Groot-Hertogdom Luxemburg gevoelde men
den schok, door het overlijden des Konings teweeg gebracht.
Hertog Adolf aanvaardde nu inderdaad de regeering over het
„lang beloofde" land. „Deze treurige gebeurtenis," zoo zeide de
desbetreffende Proclamatie, met zinspeling op 's Konings over-
235