klop006nede08_01.pdf

234 DE DOOD.
ter ontboden, om hen in deze ernstige omstandigheden ter zij de
te staan."
Op raad van de geneesheeren had Hare Majesteit, overspannen
door net aanhoudende waken en de bezorgdheid, zich
omstreeks te 4 uren in den nacht, te bed begeven, om eenige
rust te nemen, terwijl Dr. Roessingh met een kamerdienaar
aan de Koninklijke sponde waakte. Toen de eerste de ternperatuur
opnam, gaf Zijne Majesteit plotseling den laatsten
snik : uitputting van kracht, ten gevolge van hevige bloedafscheiding,
had het einde verhaast.
Willem de Goede was niet meer. Het oordeel over den
mensch aan God overlatende, kan men niet anders zeggen, dan
dat hij zich als Koning den eerenaam verwierf en waard maakte,
welke zijn Volk hem gal. Rijk was zijne Regeering : zij het
dan ook niet aan heldhaftige krijgsdaden en het veroveren van
lauweren op het slagveld, dan toch aan vele zegenrijke gebeurtenissen,
door en onder hem te voorschijn geroepen, en het
zal de vraag zijn, of hij, die den heldenaard weet te beteugelen
en om tee zetten in toewijding aan de belangen zijns Volks in
vredestijd, geen schitterender eerekroon verdient dan de overwinnaar
in den krijg.
Met het overlijden van Zijne Majesteit in kennis gesteld,
snelde de Koningin naar de ziekenkamer. 't Was een pijnlijk
oogenblik voor Hare Majesteit, maar de heiligste oogenblikken
van een Koningin moeten ook den historieschrijver gewijd blijven.
Straks woei de vlag van het Paleis halfstok en verkondigde
de bevolking rondom, dat Naar Koning het tijdelijke
met het eeuwige had verwisseld, en Maandag 24 November
bevatte de S t a a t s c o u r ant de volgende Proclamatie
„In naam van Hare Majesteit Wilhelmina, bij de gratie
Gods Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje-Nassau,
enz. enz. enz.
„Wij Emma, Koningin-Weduwe, Regentes van het Ko-
ninkrijk.
„Het heeft Gode behaagd, mijnen geliefden en gederbiedigden
Gemaal, Koning Willem den Derde tot Zich te nemen.