klop006nede08_01.pdf

HET BESLUIT. 225
Daarop stelde .de Voorzitter voor om de vergadering tot
het nemen van het besluit te verdagen tot den volgenden
namiddag. De Voorzitter had het voldoende geacht, dat het
verslag der zitting gedrukt en aan de Leden der Kamer zou
ter hand gesteld worden. Daartegen verklaarde zich echter de
heer Pijnappel, die, meenende dat het noodig was ook zelfs
den schijn van overhaasting bij dit ernstig besluit te vermijden,
voorstelde, de zaak eerst naar de afdeelingen te verwij -
zen. Nadat beide voorstellers voor hunne meening in het krijt
getreden waren, bleek het echter, dat verreweg de groote
meerderheid der Kamers zich aan de zijde van den Voorzitter
schaarde, en zoo werd dan tot het vergaderen op den volgenden
dag besloten tot het nemen van een definitief besluit.
De Leden der Vertegenwoordiging kwamen andermaal den
volgenden dag ter bestemder ure samen, terwiji tribunen en
loges geen plaats meer onbezet hielden. Op nieuw was de gansche
Ministerraad tegenwoordig en slechts 35 Leden der Vertegenwoordiging
ontbraken. Onder plechtig zwijgen verhieven
zich de Ministers, de Leden en de Griffiers van hun zetel, terwijl
de Voorzitter voorstelde het volgende besluit te nemen :
„De Staten-Generaal in vereenigde vergadering, verkiaren,
dat het bij artikel 38, eerste lid der Grondwet, omschreven
geval aanwezig is."
Andermaal, ware het dan ook onder de verbazing zijner
medeleden, verzocht de heer Pijnappel het woord. Hij verklaarde
zijn leedwezen, dat men er den vorigen dag niet toe
had 11unnen geraken, de zaak naar de afdeelingen te verwijzen,
wijl hij het voornemen gekoesterd had, daar zijne bezwaren
bloot te leggen. Nog steeds toch betreurde hij het, aan
een dergelijk besluit ten vorigen jare te hebben medegewerkt.
Immers, de ervaring had hem toen geleerd, dat verklaringen
van de geneesheeren, zooals ze toen en ook nu gegeven wera
den, niet volledig genoeg zijn om daaruit op te maken, of de
toestand een voorbijgaande zou zijn, dan wel of inderdaad het
geval, bedoeld in artikel 38, ingetreden was, en de Koning
moest verklaard worden buiten staat te zijn om de Regeering
Dl. VIII. 1.5