klop006nede08_01.pdf

DE MEMORIE VAN TOELICHTING. 191
geplaatst had. Immers daarin werd het Openbaar Onderwijs
geheel beschouwd als een tak van publieken dienst, welke uitsluitend
door het Staatsgezag moest worden bevorderd, maar
het vergat daarbij, dat de Grondwet, al heeft zij ook aan de
Openbare School zekeren voorrang toegekend, de vrije School
daarnevens heeft gesteld, en dus althans geene onderdrukking
dier School heeft gewild. En waar de memorie van toelichting
beweerde, dat de groote meerderheid der Natie, telkens wanneer
zij er toe opgewekt werd, ondubbelzinnig hare voortdurende
gehechtheid aan de neutrale School had aan den dag
gelegd, bracht de tegenpartij daartegen in, dat de neutrale
School voor de Roomschen en de Anti-revolutionairen, dat wil
zeggen : voor 2/3 der bevolking althans niet bruikbaar heeten
kon, en dat te meer, wijl zij de zoo geloofde neutraliteit, welke
men haar toeschreef, noch bezat, noch ook bezitten kon. De
Wet zelf met haren eisch ter opleiding tot alle maatschappelijke
en Christelijke deugden, maakte die School_ dienstbaar tot
de aankweeking van een Christendom boven geloofsverdeeldheid,
waarmede zij zich niet vereenigen konden en zoo werd,
naar hunne meening, de meerderheid der Natie door eene minderheid
van hare grondwettige vrijheid beroofd om hare kinderen
naar hare inzichten te doen opvoeden. Naar het oordeel
van die Kamerleden, welke de tegenstanders der Wet vertegenwoordigden,
zou eerst dan aan het grondwettig voorschrift, dat
eerbiediging van ieders godsdienstige begrippen voorschreef, bij
de regeling van 't Openbaar Onderwijs volkomen voldaan worden,
wanneer de zoogenaamde neutrale School als aanvullingsschool
dienst deed voor de kinderen dier ouders, die aan zulk eene
neutraliteit inderdaad de voorkeur gaven, en zulk een regeling
werd te meer aanbevolen in een land, welks bevolking, wat
godsdienstige belijdenis betreft, zoo gemengd heeten mocht.
Slecht konden zij dan ook aannemen, dat daardoor, zooals
de Minister in de memorie van toelichting zeide, slechts kerkelijke
tweedracht en onverdraagzaamheid zou aangekweekt worden.
Mocht echter, zoo namen zij als conclussie aan, de confessioneele
Staatsschool niet te verkrijgen zijn, dan achtten zij als