klop006nede08_01.pdf

DE OPPOSITIE, IS 1
ren : „Op onze bereidwilligheid om nuttige en noodige verbeteringen
in onze wetgeving te helpen tot stand te brengen, kan
ten alien tijde worden gerekend. Aan zoodanige verbetering
echter heeft voor alles de Wet op het Lager Onderwijs behoefte.
Dat een zoo gewichtig volksbelang schade lijdt door
een gemis aan overeenstemming tusschen Regeering en Vertegenwoordiging,
wekt algemeen diep gevoelde teleurstelling op."
Dit was te meer een slag in het aangezicht voor het Kabinet,
dat immers reeds aan het einde van het jaar 1876 een ontwerp
op het Lager Onderwijs aangeboden had ! Wel verdiend
was dan ook het verwijt van den ministerieelen tafel aan de
Kamer, toen minister Heemskerk verklaarde : „Hoe men ook
de woorden moge opvatten, in de zinsnede zal ieder onbevooroordeelde
niet anders lezen dan eene weigering, om met de
Regeering de Wet op het Lager Onderwijs te behandelen. De
Minister kan voorspelien, dat dit bij de geheele Natie algemeene
en diepgevoelde teleurstelling zal opwekken. Jaren 1 ang
is aangedrongen op algeheele herziening der Wet op het Lager
Onderwijs, zelfs met onstuimigheid. Nadat nu de Commissie
van Rapporteurs verklaart : het ontwerp is in staat van wijzen,
nu zal de Kamer zich terugtrekken . . . en nu niet mee te
willen, is dat eene houding ?" Pertinent eischte de Minister
nu, dat de Commissie van Rapporteurs zou verklaren, wat zij
met de geincrimineerde paragraaf bedoelde. Ten einde het
struikelblok weg te nemen, stelde men in de Tweede Kamer
voor, de zinsnede, die aan de Regeering zooveel aanstoot gaf,
weg te laten, wat echter door de groote meerderheid verworpen
werd, en ten slotte deed het antwoord van Kappeyne van
de Copello den beker overloopen, als hij namens de Commissie
van Rapporteurs verklaarde : „welken invloed de aanneming
van de paragraaf op de Regeering moge uitoefenen, heeft de
Commissie noch te onderzoeken, noch te beslissen." Hij beschouwde
echter den beer Heemskerk als een constitutioneel
man, die zich slechts den bekenden grondregel te herinneren
had, dat „men moest aftreden of zich onderwerpen."
Zoo werd dan, toen paragraaf 9, ofschoon alle Anti-revo-