klop006nede08_01.pdf

GENERAAL PEL. 175
hand en nu werd de verhouding van het overwonnen en onderworpen
land, naar men meende althans, geregeld. Den I2den
Februari verklaarde Van Swieten, in overleg met de Nederlandsch-Indische
Regeering, dat hij het bestuur van drie districten
of Sagies had aanvaard en dat de hoofden, die zich niet
onderwierpen, van hunne waardigheden vervallen zouden zijn,
in welk geval de bevolking andere hoofden zou kiezen. Voorts
zou men in de Adat, dat is : de herkomsten van het land, geene
verandering brengen. Slechts zou voortaan niet de Sultan, maar
de Nederlandsche Regeering souverein zijn, ook al maakte men
nog niet uit, of het bestuur onmiddellijk door den Gouverneurgeneraal
of van zijnentwege, of door een van de Nederlandsche
Regeering afhankelijk Vorst zou gevoerd worden. Van S wieten
verliet dan met een groot deel der troepen het vijandelijk
land, zich vleiende, dat de onderwerping van Atjeh slechts een
quaestie van tijd was, mits men den Kraton slechts behield.
Het duurde echter niet lang, of de Ajehneezen stoorden den,
zoeten waan, begonnen op nieuw allerlei vijandelijkheden, trachtten
de communicatie van de Nederlandsche troepen met de
reede te verstoren en stelden zich niet tevreden met onze bondgenooten
te kwellen, maar verontrustten zelfs de bezetting in
den Kraton, zoodat in allerijl nieuwe versterking van troepen naar
Atjeh moest worden gezonden. .Behalve door de onverwachte
aanvallen van den vijand, werd het leger door de cholera geteisterd.
Langzamerhand waren wij genoodzaakt om ons alleen tot
onze verdediging te bepalen en dit gaf aanleiding tot verz wakking
van het leger en bezwaring van onze schatkist. Tegen
het einde van 1875 waagde generaal Pel het weder, aanvallend
op te treden en reeds hadden we onderscheidene voordeelen
behaald, toen de opperbevelhebber van het Nederlandsche leger
in Indio plotseling overleed (1876). Zijne plaats werd, althans
tijdelijk, door generaal Wiggers van Kerchem ingenomen, die
zich echter genoodzaakt zag, weer tot het oude stelsel terug te
keeren. Door hun voortdurende en verrassende aanvallen brachten
de Atjehneezen ons veel schade aan, ter wij1 hun haastig
terugtrekken ons leger belette, hun de aangebrachte schade be-