klop006nede08_01.pdf

1 74
VAN SWIETEN.
Nederlandsche troepen naar Atjeh in. Verschillende gevechten
hadden plaats, en eindelijk rukte Van Swieten reeds in Januari
tegen den Kraton of het versterkte paleis van den Sultan op.
Nadat eerst de missigist of de tempel bij den Kraton genomen
was, viel den 24sten ook de Kraton in onze handen en men
vleidde zich nu in Nederland, dat de oorlog hiermede geeindigd
zou zijn, vooral toen men straks vernam, dat de Sultan
in een gevecht den dood gevonden had. Van Swieten meende
dan ook, dat de Nederlandsche troepen het eiland verlaten
konden, mits men slechts een goed aantal in de Kraton achterliet,
om de bevolking in bed wang te houden. Zoo bleef er
dan eene bezetting van 2000 man in den Kraton ; de troepen
keerden voorts naar Batavia terug en Van Swieten verliet
Atjeh aan het einde van April, om zich naar het Vaderland
te begeven en daar de lauweren te oogsten van zijn zegevie-
renden tocht.
Nog zonder tot de zwaarmoedigen te behooren, achtten
verscheidenen, die de zaken kenden, den toestand minder rooskleurig
dan men geloofde en voorspelden, dat men nog heel
wat tijd en geld en moed zou noodig hebben, eer men zich
meester rekenen kon van Atjeh zelf, bovenal van deszelfs
bondgenooten, de kleinere inlandsche vorsten in het noordoosten
van het eiland. Men antwoordde hen met schouderophalen
en stelde liever de vraag aan de orde, welke handelwijze men
nu in het vervolg tegenover het onderworpen Atjeh zou volgen.
Generaal Van Swieten achtte, dat men nu langs politie-
ken weg de zaak verder beslechten moest en dat men tegenover
de overwonnen bevolking weinig meer te doen had dan
Kotta Radjah te bezetten. Geheel verschillend van meening
daarentegen was kolonel Pel. Hij achtte, dat men van den
schrik, onder de Atjehneezen ontstaan, gebruik maken moest
om hen geheel uit elkaar te jagen en te voorkomen dat zij
zich andermaal, met hun bondgenooten vereenigd, op de Nederlandsche
troepen of de door hen bezette sterkten werpen
zouden.
Het gevoelen van Van Swieten behield echter de over-