klop006nede08_01.pdf

LIGHTENVELDT 'S REIS.
de Regeering van de eene zijde de Protestanten bevredigen,
waaronder de gisting sterk bleef heerschen, en van de andere
zijde zoeken te voorkomen dat de agitatie, zoo ze al bij de
Hervormden heerschend was, niet onder de Katholieken, door
de Thorbeckianen gesteund, werd opgewekt, bijaldien men
den nadeeligen invloed der regeling zocht te beperken door op
eenmaal gedane toezeggingen terug te komen. Inziende, dat
men door schrift niet vorderde, besloot de Ministerraad den
heer Lightenveldt, den minister van R. K. Eeredienst, uit zijn
midden naar Rome of te vaardigen, opdat de Paus, naar het
later heette, geen verkeerden indruk verkrijgen zou van de
wet op de kerkgenootschappen, welke aan de Tweede Kamer
zou aangeboden worden. Toen nu echter aan dit besluit uitvoering
gegeven werd en de Minister den 3osten Juni naar
Rome vertrok, stak de storm bij vernieuwing op. Aangezien
de Regeering, zelf bekneld tusschen beide partijen, de zaak geheimzinnig
behandelde, gaf men van alle zijden aan argwaan
voedsel. De Hervormden achtten, dat men 's Pausen gevoeligheid
al te zeer ontzag ; sommigen gingen verder en spraken
luide uit, dat de Regeering de Natie om den tuin leidde. De
Roomschen vertrouwden de zaak al evenmin en oordeelden,
dat het de Regeering te doen was om den beer Lightenveldt,
in wien zij bij de indiening van de wet op de kerkgenootschappen
een waardig en krachtig pleitbezorger meenden te
hebben, tijdig te verwijderen, zoodat hij bij de beraadslagingen
in de Kamer niet zou tegenwoordig zijn. Eenigermate konden
zij er de Regeering rechtens eene grieve van maken, dat
zij de belangen van den Roomsch-katholieken Eeredienst, juist
in deze dagen van spanning, aan een Protestant, den minister
van Buitenlandsche Zaken Van Hall, toevertrouwde.
Zooveel is buiten twijfel, dat Lightenveldt zich reeds in
den Ministerraad verklaard had tegen den vorm en den inhoud
van de wet op de kerkgenootschappen, en dat hij juist niet den
wensch uitgesproken heeft om ter beeindiging der moeilijkheden
naar Rome te gaan. Doch even zeker mag aangenomen
worden, dat en de Koning 61, de Ministers uitgingen van het
13