klop006nede08_01.pdf

152 IN ALKMAAR.
De Spanjaard kwam, zag — en verloor.
Hij kwam vol hoop — zij ging te loor.
Hij zag — en raakte glad van 't spoor.
Hij schrok — en ging er vlug van door,
En Alkmaar dankt er God nog voor.
Even voor 12 uren, nadat de godsdienstoefening, waarmede
men 't feest gewijd had, geeindigd was, verspreidde zich
de mare : „De Koning komt !" en weldra zag men hem met
prins Hendrik en prins Alexander verschijnen. Uitbundig was
de geestdrift bij dit eerste bezoek, dat de Koning aan Alkmaar
bracht. Nauwelijks waren de vorstelijke personen in de feestzaal
gekomen, of een mannenkoor voerde een feestcantate uit,
„Holland's glorie," waarna freule Van Foreest, met een achttal
jonge dames, op Zijne Majesteit toetrad en het volgende sprak :
„Sire ! de nazaten van hen, die voor drie eeuwen alles hebben
opgeofferd voor hunne vrijheid, achten zich onuitsprekelijk gelukkig,
thans Uwe Majesteit in hun midden te zien en haar
de verzekering te geven van hunne liefde en trouw voor het
Stamhuis van Oranje." In minzame taal beantwoordde Zijne
Majesteit de dochter van het heldengeslacht, dat zooveel bijgedragen
heeft tot Alkmaar's verlossing. Van daar begaf de Koning
zich naar het Stadhuis, om de oorspronkelijke stukken te
bezichtigen, die op het beleg betrekking hebben : de brieven,
door den grooten Zwijger aan de stad gezonden, de polsstok
van Van der Mey, enz., waarop men zich naar het feestterrein
begaf. Hier hield Dr. Nikolaas Beets de feestrede, waarbij
hij in korte trekken de feiten van het beleg herdacht en Vorst
en Volk vermaande om vast te houden aan het vertrouwen op
Gods leiding. Tusschen het uitspreken van de feestrede was 't
oogenblik gekomen, waarop Zijne Majesteit den eersten steen
legde van het monument, dat ter herinnering aan Alkmaar's
victoria verrijzen zou. Onder het losbranden van het geschut
scheen er aan de juichkreten, welke uit de menigte opgingen,
bijna geen einde te zullen komen. Toen de feestredenaar geeindigd
had, begaf Zijne Majesteit zich naar het Raadhuis, waar