klop006nede08_01.pdf

VERDEELDHEID. 147
minkte zeelieden. Met veel belangstelling was dit plan door
geheel 'het land ontvangen en, door den Koning vorstelijk voorgegaan,
zonden Nederlanders uit alle oorden hunne bijdragen
in. Behalve het Asyl, wilde men ook een beeld plaatsen, eene
nimf, de Nederlandsche vrijheid yoorstellende, welke, uit zee
opgerezen, hare banier hier verhief, en tot het leggen van den
eersten steen van dit monument had de Koning zich naar hier
gespoed.
Onverdeeld was deze feestviering in den lande niet. De
Roomschen, hoe zeer zij ook bij andere gelegenheden getoond
hadden. gaarne deel to nemen, waar het eene huldebetooning
aan Oranje of aan den_ Koning gold, meenden hierin niet te
mogen medegaan. Volgens hen was koning Filips de wettige
overheid en had men zich niet door geweld aan zijn bestuur
mogen onttrekken. Ja, men noemde zelfs het heldenbedrijf der
Watergeuzen een revolutionair feit. Vlugschriften verschenen om
de Watergeuzen vrij te pleiten van de beschuldiging der Roomschen,
dat zij boeven en zeeroovers zouden geweest zijn, wier ruw
geweld men vereeren wilde. Langzamerhand werd de toon in de
elkaar verdringende brochures bitter, en zeker is het treurig te
moeten vermelden, dat om het nationaal monument te Brielle
Roomschen en Protestanten elkander uittarten en bedreigden.
In den zomer van 1872 had de Koning het plan gevormd
om de Noordelijke provincien onzes lands een bezoek te brengen,
toen droevige omstandigheden in den schoot der Koninklijke
familie hem verhinderden. Aan het einde van het jaar
187o, op den 6den December, was Prinses Frederik ten grave
gedaald, terwijl in 1871 's Prinsen dochter, de koningin van
Zweden, overleed. De overgebleven dochter van prins Frederik
huwde in hetzelfde jaar met den Vorst von Wied, welk
huwelijk den_ 28sten Juni 1872 met de geboorte van een zoon
gezegend werd. In plaats van naar het Noorden, trok de Ko-
ning naar Luxemburg, waar Prins Hendrik zijne geliefde ge-
malin door den dood had verloren. De overledene was eene
rijk begaafde vrouw, die met haren vorstelijken gemaal in
hoogst gelukkigen echt leefde.