klop006nede08_01.pdf

DE FINANCI1N. 143
bij de nieuwe zitting in September 1871 luidde het in de
Troonrede : „Onze instellingen van onderwijs beantwoorden over
het algemeen aan het doel. Intusschen behoeven sommige vakken
aanvulling of nieuwe regeling, die voorbereid wordt." Ofschoon
bier nu slechts van vakken gesproken werd, hoopten
de tegenstanders der Wet, dat zij eindelijk gelegenheid zouden
ontvangen om een beroep te doen op het billijkheidsgevoel
van het Ministerie en de liberale meerderheid. Het was intusschen
niet aan het derde ministerie Thorbecke vergund, deze
gelegenheid aan te bieden. Zooals we gezien hebben, had dezelfde
Minister bij zijn eerste optreden de Natie beloofd om,
door vereenvoudiging in het staatsbeheer, aanzienlijk te zullen
bezuinigen. In plaats daarvan was de liberale staatshuishouding,
die alle zorgen zoo gaarne op de Regeering deed aankomen,
steeds kostbaarder geworden. Aanvankelijk was dit
niet opgemerkt, daar men, dank zij de ruime Indische baten,
steeds een goede kas had. Wel waren er onder de oppositie
velen geweest, die herhaaldelijk op dezen misstand hadden
gewezen, doch zoo lang men nog voor batige saldo's stond, had
men zich tamelijk kalm bij de zaken neergelegd. Eerst toen
er hoe langer zoo meer aangedrongen werd op losmaking der
Indische financien van die van het Moederland, ten einde de
baten voor de Kolonien zelf mochten aangewend worden, toen
de Liberalen al sterker optraden voor een hervorming van het
cultuurstelsel, waardoor de baten van de Kolonien weldra tot
het verleden zouden behooren, toen bovendien de accijnsen
afgeschaft werden, waardoor het Rijk veel minder imkomsten
ontving, zag men de noodzakelijkheid in, om op andere wijze
de al meer groeiende tekorten te dekken. Van liberale zijde
was reeds dikwijls aangedrongen op een belasting op de inkom-.
sten, waardoor men zich voorstelde, dat ieder naar vermogen
tot de behoeften van den Staat zou bijdragen. Velen, zoowel
in als buiten de Kamer, hadden zich voortdurend tegen de
zaak verklaard, en niet geheel ten onrechte maakte men de
opmerking, dat deze belasting het meest drukken zou op die
lieden, wier inkomsten bekend waren, en dat zij te weinig