klop006nede08_01.pdf

DE MOTIE-BLUSSE, 127
dan ook had de Minister van Buitenlandsche Zaken de Kamers
i 1 den naam des Konings geopend, nauwelijks waren de beraadslagingen
aangevangen, of Thorbecke opende op nieuw
den yeldtocht met de pertinente vraag aan het Kabinet, of
cl.: vorige Kamer aanleiding tot de plaats gehad hebbende
ontbinding gegeven had. Aanstonds was de strijd geopend :
Thorbecke, Godefroy, Van Bosse en vele andere Liberalen
keurden den genomen maatregel ten sterkste of en sloegen uit
het zondeboek van het Ministerie geen pagina over ; Van Goltst,:in,
De Bosch Kemper en anderen namen het Kabinet in
bescherming, totdat eindelijk Blusse de volgende motie voorstelde
: „De Kamer, gehoord de inlichtingen der Ministers en
oordeelende, dat geen landsbelang de jongste ontbinding der
Kamer vorderde, sluit de beraadslagingen." Het eenige, wat
men toestond, was eenig uitstel met de stemming over de motie,
totdat de Minister de onder hem berustende stukken over
de Luxemburgsche questie, die ten voordeele van het Kabinet
plcitten, aan de Kamer zou overlegd hebben. Dan, ook dit
veranderde weinig aan de zaak : den 23sten Maart toch werd
de motie Blusse, ofschoon dan ook slechts met eene meerderheid
van drie stemmen, door de Kamer aangenomen.
Gesteund door het Koninklijk vertrou wen, had het Kabinet
besloten om dit votum der Kamer te trotseeren. Toch
was het Ministerie reeds meer dan overtuigd, dat de begroo.
ting zonder eenigen twijfel het slagveld worden zou, waar het
beslissend treffen tusschen Ministerie en Vertegenwoordiging
zou plaats grijpen. Te elfder ure trachtte minister Heemskerk,
door het indienen van een wetsontwerp, eenige geringe wijzigingen
in de zoo gehate Wet op het Lager Onderwijs te brengen,
welke poging om het leven van het Kabinet te verlengen,
indien ze daartoe althans beproefd was, weinig succes mocht
behalen. -Katholieken en Anti-revolutionairen toch verklaarden
zich tegen het ontwerp, hetwelk hun te weinig gaf, om zich
daartoe in den strijd tegen art. 194 de handen te laten binden.
Daarna kwam de begrooting van Buitenlandsche Zaken
aan de orde, die, zij het dan ook slechts met eene meerder-