klop006nede08_01.pdf

126 BESCHULDIGIN GEN.
is, en wel een van die soort, welke hare belijders ten eenenmale
onverdraagzaam en onverdragelijk maakt. Natuurlijk zocht men
dezen vreemdsoortigen godsdienstij ver voor „een Christendom boven
geloofsverdeeldheid," — hetwelk slechts dien naam verdiende,
waar het den gezamenlijken bestrijders van de fundamenteele
waarheden des Christendoms gold — onder allerlei voorwendsels
te versteken. De Ultramontanen, Anti-revolutionairen en Reac-
tionairen, zooals men met het oog op de verkiezingen liefst de
Conservatieven heette, beschuldigden de Liberalen, dat zij de
vrijheid des Konings, gelijk die door de Grondwet hem was
verzekerd, schaamteloos durfden aantasten. Verkregen zij hun
wensch, dan zegevierde de revolutie, dan werd Nederland in
heilloozen krijg gewikkeld, dan ondermijnden zij met behulp
van staatsgeld den godsdienst door de „neutrale school," welke
niets meer of minder was dan een „moderne secteschool" en
dan, mocht men al schijnen te ijveren voor de belangen van
den Javaan, zouden de Indische baten, in plaats van in de
schatkist van den Staat, eenvoudig in de beurs van begunstigde
particulieren verzeilen. Van de andere zijde bleef men
het antwoord niet schuldig. Volgens de Liberalen was het de
tegenpartij, die den Koning gebruikte om haar wenschen te
verkrijgen in zake het onder wijs, ten einde van de school het
voorportaal voor hun kerk te maken, die, door hun geestelijkheid,
zoowel Protestantsche als Roomsche, voortgedreven, het
yolk buiten de zegeningen der beschaving en verlichting wilde
houden en de jeugd in bijgeloof en onkunde wilde doen voortleven
ten koste van de maatschappij der toekomst, en die revolutionair
genoeg was om aan de heiligste beginselen der
Grondwet te tornen, en zich evenzeer niet ontzag, den Koning
tegen de Liberalen in het harnas te jagen.
Ondanks al deze beschuldigingen, die men elka'ar wederzijds
naar het hoofd slingerde, ondanks den ijver voor de
stembus, brachten de nieuwe verkiezingen geen gevoelige verandering
in de samenstelling der Tweede Kamer en, hoe de
liberale partij ook onderling verdeeld heeten mocht, hierin was
zij het eons, dat heel het Ministerie vallen moest. Nauwelijks