klop006nede08_01.pdf

HET ANTWOORD. 9
Wij erkennen, dat de Regeering inderdaad voor eene moeilijke
taak stond, en willen haar niet beoordeelen, doch alleen
constateeren, dat het haar niet gelukken mocht, eene der partijen
te voldoen. De Roomschen vreesden maar al te zeer,
dat de Regeering met de in uitzicht gestelde wet op de kerkgenootschappen
niets minder bedoelde dan de aan hunne kerk
toekomende constitutioneele vrijheid te beperken en de leiders
der April-beweging duchtten juist, dat de Regeering het voornemen
had, door toegeven en inschikkelijkheid jegens de Roomschen,
de zaak te bemiddelen en achtten de toezegging weinig
in overeenstemming met de taal, door Z. M. bij de aanbieding
van het Amsterdamsche adres geuit. Het adres van antwoord,
door de Eerste Kamer voorgedragen, vond heftige bestrijding
van de zijde van den heer Van Dam van Isselt, terwij1
van Anti-revolutionairen kant scherp protest ingediend werd
door Groen van Prinsterer en Van der Brugghen. Inderdaad,
het antwoord der Kamer op de Troonrede was dan ook zoo
zoetsappig mogelijk, alsof Kamer en Natie niets met elkaar
gemeen hadden en de eerste volstrekt niet mede gevoelde, wat
de laatste in spanning hield. Het was inderdaad weinig meer
dan een echo op de woorden des Konings en geenszins er op
berekend, de Natie te bevredigen door het bewustzijn, dat ze
nu aithans waardig en inderdaad bij de Regeering vertegenwoordigd
werd. Wel werden de adressen van antwoord in beide
Kamers met groote meerderheid aangenomen en ging men
tot de orde van den dag over, oordeelende, dat het overige
behandeld worden kon, als de toegezegde wet op de kerkgenootschappen
straks door de Regeering zou worden ingediend ;
maar ook zelfs tijdelijk kon men den storm niet bezweren.
In het vorige hoofdstuk deelden wij mede, dat het ministerie
Thorbecke, onmiddellijk nadat de inhoud van de Pauselijke
Breve en Allocutie hier bekend geworden was, den Nederlandschen
gezant bij het Roomsche Hof gelast had te vertrekken,
ten einde een openlijk bewijs van de ontevredenheid der
Regeering over de handeling van den Pauselijken Stoel te geven
en daardoor, kon het zijn, het nationaal gevoel te bevredi-