klop006nede08_01.pdf

GRAAF BISMARCK. I 2 I
voorts dat tot heden geen onderhandelingen tusschen Frankrijk
en Pruisen gevoerd waren en men te Berlijn derhalve geen
reden had om van de goede diensten en de bereidwilligheid
der Nederlandsche Regeering gebruik te maken.
Ofschoon dit antwoord der Regeering een vrijbrief voor
eigenmachtig handelen in de zaak scheen, in dier voege althans
als men tot nu toe gedaan had, was men hier te lande alles
behalve gerust op het einde, aangezien men zich voorstelde, dat
de beslissing der zaak tusschen den Koning en den Franschen
Keizer wel aanleiding geven kon tot een oorlog tusschen de
beide Op elkaars invloed en macht naijverige geburen. Wel
werd men eenigzins gerust gesteld toen de Regeering openlijk
verklaarde, van onzen gezant aan het Pruisische hof een schrijven
te hebben ontvangen, waarin met betrekking tot de aanhangige
zaak het volgende voorkwam : „Graaf Bismarck, heden
door mij ondervraagd, heeft mij ook gemachtigd om in
zijnen naam te verklaren, dat het Pruisische gouvernement
Limburg geheel vrij acht van alle politieke verbintenis met
Duitschland en hij geneigd is, daarvan weldra door een officieel
stuk te doen blijken, hoewel hij die formaliteit overbodig rekent
na de stemming van het Duitsch Parlement. Toch was men niet
buiten alle vreeze en weldra zou het blijken, dat er inderdaad
grond tot bezorgdheid bestond, toen Bennigsen, het hoofd van
de Nationaal-liberalen, den Rijkskanselier interpelleerde over
de loopende geruchten aangaande den afstand van Luxemburg
aan Frankrijk, waarbij de afgevaardigde de meening uitsprak,
dat alle partijen ongetwijfeld de Bondsregeering gaarne steunen
zouden tot handhaving van Duitschlands een- en ondeelbaarheid.
Het antwoord van Bismarck was alweder eenigszins
ontwijkend : Pruisen zou rekening houden met de zienswijze
van hen, die het eindverdrag met Belgie mede onderteekend
hadden, met die van de Duitsche bondgenooten en met die
des Rijksdags. Tevens voegde hij daarbij de kennisgeving, dat
de door Nederland aangeboden bemiddeling, tusschen Frankrijk
en Pruisen over deze zaak, van de hand gewezen was. Natuurlijk
gaf deze verklaring in de Nederlandsche Tweede Kamer