klop006nede08_01.pdf

LIMBURG EN LUXi'MI3URG. 119
vooral omdat hij door zijn persoonlijkeu invloed een groote bres
had geschoten in het samengaan van Roomschen en Liberalen.
De heer Wintgens trad als zijn opvolger op, terwijl de heer
Luyken de portefeuille van Roomschen en Baron van Lijnden
van Sandenburg die voor Hervormden Eeredienst aanvaardde.
Leed het Ministerie door al deze zaken in eigen boezem
schade, weldra had het van buiten af een zwaren storm te
doorstaan, en wel ten gevolge van de zoogenaamde Luxemburgsche
questie. Zooals onze lezers weten, was bij het eindverdrag
met Belgie het hertogdom Limburg, uitgenomen Maastricht en
Venlo, tot een hertogdom verklaard, dat in den Duitschen
bond opgenomen, doch onder het bewind des Konings en onder
de bepalingen van de Nederlandsche Grondwet gesteld werd.
Deze regeling bracht mede, dat bij voorkomende gevallen het
hertogdom 50.000 man moest opbrengen voor het bondsleger.
Deze bepaling had reeds, zooals we zaken, in 1848 aanleiding
tot lastige verwikkelingen gegeven en reeds toen den wensch
doen uiten, dat Limburg geheel van Duitschland mocht losgemaakt
zijn. Natuurlijk werd het verlangen daarnaar nog sterker,
toen er in 1866 een oorlog uitbrak tusschen de hoofdstaten
van Duitschland, Pruisea en 0Jstenrijk, en met groote
voldoening zag men, dat de Duitsche bond niet aandrong op
de levering der Limburgsche bondstroepen.
Ook Luxemburg, waarvan een deel tot Belgie behoorde
en een ander deel als een groothertogdom door den Koning
bestuurd werd, dat dien ten gevolge, al was het dan ook
slechts door persoonlijke banden met ons vereenigd, en in welks
hoofdstad Pruisen bezetting hield, mocht zich buiten den reuzenkamp
houden. Pruisen had den oorlog voordeelig gevoerd
en zijne macht aanzienlijk vermeerderd. Dit wekte den naijver
van keizer Napoleon en van het Fransche yolk op, waarbij
nog kwam, dat Napoleon telkens een middel uitdenken moest
om de aandacht van zijn yolk van zijn binnenlandsche politiek
af te wenden. Hij knoopte derhalve onderhandelingen met
den Koning-Groothertog aan over den verkoop van Luxem-
burg, en de Pruisische minister Graaf van Bismarck, vooral na