klop006nede08_01.pdf

GROEN 'S UITTREDEN. III
zitting genomen had en voornamelijk gekozen was, omdat hij
de hevigste oppositie tegen het vorige Kabinet gevoerd had,
kon men zich ook van hem weinig beloven. Heemskerk behoorde
tot de Conservatief-liberalen en was derhalve niemands
vriend, ook al meenden de Liberalen uit het feit, dat hij door
de Amsterdamsche Liberalen in de Kamer gekozen was, te m ogen
afleiden, dat hij straks aan hunne zijde zou staan. Was
het misschien, omdat men algemeen van den Roomschen minister
Borret wist, wie hij was en wat men van hem te wachten
had, dat hij, toen de Kamer in het begin van Juni weer
bijeenkwam, een zoogenaamd ministerieel programma uitsprak ?
Ofschoon men het Kabinet verdacht gemaakt had, als zou
het gewichtige veranderingen willen invoeren, de Minister verzekerde,
dat het Kabinet zich hiervan niet bewust was. Het
zou de Indische questie in den geest van het amendment Poortman
ten einde trachten te brengen, eene voorspelling, die weinig
in den geest der voorstanders van het afgetreden Kabinet
viel. De Anti-revolutionairen waren van meet aan teleurgesteld
door de verzekering van den Minister, dat men geene verandering
in de wet op het lager onderwijs beoogde, doch voortgaan
zou de openbare school als regel te beschouwen, eene verkla -
ring, waarmede ook de Roomschen over het algemeen weinig
ingenomenheid betoonden. Overigens zou men naar gewenschte
bezuiniging in het huishouden van Staat streven.
Onverpoosd was de strijd voor het onderwijs, in en buiten
de Kamer door Groen van Prinsterer voortgezet, totdat de begrootings-discussien
in 1864, waarbij hij wegens ongesteldheid
zelf niet tegenwoordig zijn kon, hem genoegzaam bewezen,
dat vooralsnog zijn strijd op dit punt in de Volksvertegenwoordiging
hopeloos was. Van de zijde der tegenpartij ondervond
hij zelfs niet de ridderlijkheid, welke hij onder Thorbecke
had gewaardeerd, veel minder mocht hij zich op haar rechts-
gevoel beroemen. Van de zijde der minderheid kon hij zich
noch op steun, noch op medewerking beroemen, en zoo trad
hij in April 1865 andermaal af, om nu niet in de Kamer, maar
in het land, als een Volksvertegenwoordiger zonder mandaat te