klop006nede08_01.pdf

108 FRANSSEN VAN DE PUTTE,
nister van Marine en Picke voor Justitie op. Nu had men dan
geheel een Kabinet in den geest der geavanceerd liberalen,
doch het zou weldra blijken, dat het geene meederheid vinden
kon in eene Kamer, waarvan de meeste leden wel de koene
grepen van Franssen van de Putte boven de meer bedachtzame
politiek van een Thorbecke verkozen, doch tegen de stoute
stappen van het huidige Kabinet nog te veel opzien hadden. Al
tt liberaal, dat was de klip, waarop het tegenwoordige Ministerie
struikelen zou. Was het om de kleur te bekennen of om sensatie
te verwekken, dat het Ministerie, nauwelijks aan het bewind,
terstond met een ontwerp van wet op het landbezit in Indie
tot de Volksvertegenwoordiging kwam ? Zooveel is zeker, dat
men zich eenigermate in de aanleiding tot den val van het
tweede ministerie Thorbecke vergiste. Dit toch was niet gedrongen
om ontslag te nemen door een votum van de Volksvertegenwoordiging,
doch door verdeeldheid in eigen boezem.
Door de gedurige wisseling der Kabinetten ten onzent, kon
het wel niet anders of, daar zich de meeste leden van het
Kabinet aan de zijde van Franssen van de Putte schaarden,
moest wel aan hem de vorming van het nieuwe Ministerie opgedragen
worden. Daar nu juist in de beschouwing over het
koloniale vraagstuk het zwaartepunt van het geschil lag, is het
eenigermate begrijpelijk, dat het nieuwe Ministerie terstond
voor den dag kw-Irn met hetgeen zijne bijzondere opvatting
was in het punt van geschil. In het ontwerp der Regeering
nu, regelende de cultuur en het grondbezit, werd het voorstel
gedaan om den inlander het eigendomsrecht toe te kennen op
den door hem individueel en in erfelijk gebruik bezeten grond.
Dit was de meerderheid der Kamer echter te sterk af, waarop
de heer Poortman, die voor Alkmaar zitting had, een amendement
voorstelde, waarbij slechts het recht van gebruik aan
den inlander zou worden gewaarborgd. Hij bedoelde, zoo gaf
hij voor, daarmede geen oppositie te voeren tegen het Kabinet,
maar veeleer een poging te doen, om de zeer uiteenloopende
meeningen van Regeering en Kamer tot elkaár te brengen.
De Conservatieven echter dachten, ondanks de verklarin-